کاربرد جدول عمر در برآورد طول عمر و عوامل مؤثر بر آن در سرطان مری

چکیده زمینه و هدف: سرطان مری با قرار گرفتن در رده ی ششم، یکی از شایع ترین سرطان ها در ایران می باشد. به دلیل این که بیماران تا مراحل پیشرفته تشخیص داده نمی شوند، دارای طول عمر نسبتا کوتاهی می باشند. این مطالعه با هدف برآورد طول عمر و عوامل مرتبط با آن در افراد مبتلا به سرطان مری صورت گرفته است. روش بررسی: کلیه ی موارد ثبت شده با تشخیص قطعی سرطان مری از سال 1380 تا 1385 مرکز ثبت تومور استان فارس استخراج و اطلاعات مربوط به متغیرها و وضعیت بقای ایشان از منابع اطلاعاتی مختلف حاصل شد. میزان های بقای 1 تا 5 ساله با استفاده از روش جدول عمر احصایی محاسبه و برای مقایسه ی میزان های بقا در زیر گروه ها نیز از آزمون ویل کاکسون استفاده شد. کلیه ی تحلیل ها با استفاده از نرم افزار spss انجام شد. یافته ها: تعداد بیماران 161 مورد بود که از این تعداد 5/61 درصد مرد بودند. میانگین سنی بیماران 1/13 ± 6/64 سال در مردان و 9/11 ± 6/57 سال در زنان بود. میزان های بقای کلی 1 تا 5 ساله بیماران پس از تشخیص سرطان به ترتیب 58 ، 33، 18، 15 و 10 درصد به دست آمد. متغیرهایی نظیر سن، تشخیص بیماری، متاستاز تومور، درجه ی تمایز یافتگی تومور، نوع اولین درمان، شغل در مردان، قومیت و بعد خانوار به عنوان متغیرهایی مؤثر بر پیش آگهی بیماران شناخته شدند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و سایر مطالعات مشابه بر لزوم بیماریابی و تشخیص زودرس بیماری در سنین پایین تر و نیز در مراحل مقدماتی بیماری تأکید می شود.