بررسی ویژگی های شخصیتی در افراد معتاد و عادی با توجه به جنسیت

هدف: هدف این پژوهش بررسی ویژگی های شخصیتی افراد معتاد و عادی با توجه به جنسیت بود.  روش بررسی: این مطالعه تحلیلی، به روش پس-رویدادی بر روی ۹۰ نفر با دامنه سنی۴۰-۲۰ سال (میانگین سن=۲۸/۴۱ و انحراف معیار=۵/۳۸) از مراجعین به مراکز بهزیستی و مراکز درمان سرپایی در بخش های مختلف شهر تبریز و مرند در سال ۱۳۸۸ که به طور تصادفی با روش نمونه برداری در دسترس انتخاب شده بودند انجام شد. گروه مورد بر مبنای ملاک های تشخیصی dsm-iv-tr به سوء مصرف یا وابستگی به مواد آمفتامین مبتلا بودند. گروه دیگر، ۶۰ نفر مرد، ۳۰ نفر زن (میانگین سن=۲۷/۷۱ و انحراف معیار=۴/۴۱) از افراد عادی جامعه که اعتیاد نداشته از بین اقوام، همسایگان و دوستان انتخاب شدند. مجموع نمونه شامل ۱۸۰ نفر بود. برای جمع آوری داده ها از آزمون شخصیت پنج عاملی نئو استفاده شد. برای تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره و آزمون پیگیری (lsd) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه معتاد و عادی در ویژگی های شخصیتی وجود دارد. یافته ها حاکی از بالا بودن نمرات معتادان در عامل نوروزگرایی (۰/۰۰۱>p)، پایین بودن نمرات معتادان در عوامل های گشودگی در برابر تجربه (۰/۰۰۱>p)، توافق پذیری (۰/۰۰۱>p) و وجدان گرایی (۰/۰۰۱>p) بود. ولی تفاوت معنی داری در عامل برون گرایی (۰/۰۵>p)، توافق پذیری (۰/۰۵>p) و با وجدان بودن (۰/۰۰۱>p) بیشتر از مردان است. نمرات مردان نیز در عامل گشودگی در برابر تجربه (۰/۰۰۱>p) بیشتر از زنان بود. نتیجه گیری: نمره معتادان در پیوستار عوامل شخصیتی بیشتر به سوی منفی (شامل نورزگرایی، توافق پذیری، گشودگی در برابر تجربه و باوجدان بودن پایین) گرایش دارد. بنابراین، پیشنهاد می شود که در درمان معتادان یک ارزیابی گسترده از آنها به عمل آید و ویژگی های شخصیتی رشد نایافته در افراد معتاد شناسایی شده و سپس در کنار درمان دارویی به درمان این ویژگی ها نیز اقدام شود.