تعیین الگوی توزیع منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز الشتر، استان لرستان)

منابع آب یک کشور به ویژه آب زیرزمینی یک ثروت ملی است لذا برای استفاده بهینه از منابع آب موجود برنامه‏ریزی همه جانبه و آگاهانه الزامی است و این مهم جز با شناخت دقیق و صحیح پراکنش مکانی منابع آب میسر نخواهد شد . هدف از این پژوهش ارزیابی دقت روش­های میان­یابی مکانی جهت پهنه بندی مکانی پارامترهای کمی آب­های زیرزمینی (سطح و عمق آب زیرزمینی) و بررسی تغییرات این پارامترها در طول دوره آماری مورد مطالعه در دشت الشتر واقع در استان لرستان می­باشد. بدین منظور از اطلاعات مربوط به چاه­های پیزومتری در دشت الشتر استفاده شد و روش­های زمین آمار شامل‏ کریجینگ ساده، کریجینگ ‏معمولی، کوکریجینگ‏ ساده، کوکریجینگ‏ معمولی ‏و روش عکس‏ فاصله با توانهای 1 تا 5 مورد بررسی قرار گرفت. بعد از کنترل کیفیت‏ و نرمال‏ سازی‏ داده‏ها، اقدام ‏به ترسیم واریوگرام گردید. با توجه به مجذور میانگین مربعات باقیمانده ( rmse ) کمتر، مناسب‏ترین واریوگرام، با استفاده از روش اعتبارسنجی ( cv ) حذفی و به کمک کمترین قدر مطلق خطا ( mae )، مناسب­ترین روش میان ­ یابی انتخاب گردید. نتایج نشان داد که برای پهنه بندی عمق آب زیرزمینی در همه سال­ها­ی آماری روش کریجینگ ساده و برای پهنه بندی سطح آب زیرزمینی با استفاده از متغیرکمکی h ، در مقایسه با سایر روش­های میان­یابی مورد بررسی روش کوکریجینگ معمولی دارای دقت بالاتری است .