کنش های اجرایی در بستگان درجۀ یک کودکان مبتلا به اوتیسم و بستگان کودکان بهنجار

زمینه و هدف: سنجش کنش های اجرایی در والدین و بستگان افراد مبتلا به اوتیسم یکی از راه های نشان­دهنده نقش ابعاد مختلف کنش های اجرایی در سبب شناسی اوتیسم است. این مطالعه کنش های اجرایی (بازداری و انعطاف پذیری شناختی) را در بستگان درجه یک کودکان مبتلا به اوتیسم مورد ارزیابی و سنجش قرار داده است. روش: روش مطالعه حاضر از نوع علّی مقایسه­ ای است. برای این منظور از تکالیف استروپ و دسته بندی کارت های ویسکانسین در 124 نفر از بستگان درجه اول افراد مبتلا به اوتیسم و 124 نفر افراد بهنجار استفاده گردید. همچنین پرسشنامه سنجش دامنه اوتیسم برای کودکان مبتلا به اوتیسم جهت معیار ورود به پژوهش تکمیل شد. یافته ­ها: تحلیل داده های به دست آمده تفاوت معنی داری بین دو گروه در عملکرد هر دو تکلیف انجام شده نشان داد و گروه بستگان افراد مبتلا به اوتیسم عملکرد ضعیف­تری در بازداری و انعطاف پذیری نسبت به گروه کنترل داشتند (0/001> p). نتیجه­ گیری: نارسایی کنش های اجرایی در افراد مبتلا به اوتیسم و خانوادۀ آنها، شناسایی ماهیت کنش های اجرایی مربوط به فنوتیپ اوتیسم را امکان پذیر می سازد. تلویحات ضمنی نتایج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.