موانع فراروی به کارگیری یادگیری سیار در دانشگاه علوم پزشکی

مقدمه: پیشرفت های اخیر در حوزه فناوری اطلاعات، ارتباطات و فناوری های بی سیم، یادگیری الکترونیکی را به یادگیری سیار متحول ساخته است. هدف از این پژوهش بررسی عوامل انسانی، پداگوژیکی، مدیریت و رهبری، فناوری، اقتصادی و نگرش به عنوان موانع به کارگیری یادگیری سیار در دانشگاه علوم پزشکی همدان بود. روش ها: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش در زمره پژوهش های توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه اساتید دانشگاه علوم پزشکی همدان (تعداد 300 نفر) در سال 1394 بود که تعداد 130 نفر به روش نمونه گیری تصادفی و با استفاده از جدول مورگان به عنوان نمونه بررسی شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه محقق ساخته موانع به کارگیری یادگیری سیار در آموزش پزشکی بود که پس از تأیید روایی صوری آن توسط متخصصین تکنولوژی آموزشی و فناوری اطلاعات، پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 83/0 به دست آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تی تک نمونه ای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که هر شش عوامل انسانی (31/0±13/19) از مجموع 25نمره، پداگوژیکی (20/0±86/15) و مدیریت و رهبری (43/0±85/15)از مجموع 20 نمره، فناوری (67/0±84/18) از مجموع 25نمره ، اقتصادی (28/0±77/12) و نگرش (46/0±51/12) از مجموع 15 نمره به عنوان موانع به کارگیری آموزش سیار در دانشگاه علوم پزشکی همدان به شمار می آیند (001/=p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، برای استقرار آموزش سیار در دانشگاه علوم پزشکی همدان باید عوامل انسانی، پداگوژیکی، مدیریت و رهبری، فناوری، اقتصادی و نگرش به عنوان موانع به کارگیری این شیوه آموزشی مرتفع گردد.