تأثیر مداخلات روانپزشکی در میزان رضایت زناشویی زوج های نابارور در یک مرکز تحقیقات بهداشت باروری

چکیدههدف: این پژوهش تأثیر مداخلات روانپزشکی (دارویی- روان درمانی) را درمیزان رضایت زناشویی زوج های نابارور مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولی عصر(عج) در مجتمع بیمارستانی امام خمینی (تهران) بررسی نموده است. روش: این بررسی با طرحی مداخله ای،140 زوج را در دو گروه درمانی (70 زوج) و گواه (70 زوج)، با بهره گیری از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به مدت 6 ماه با داروی فلوکستین و روان درمانی شناختی- رفتاری و روان درمانی حمایتی، تحت درمان قرار داده است. ابزارهای به کار برده شده آزمون رضایت زناشویی(اینریچ)، مقیاس درجه بندی سازگاری مجدد اجتماعی (هولمز- راهه) و پرسش نامه ویژگی های جمعیت شناختی بوده است. تحلیل داده ها به کمک آزمون های t ، خی دو و رگرسیون لجستیک انجام شد.یافته ها: درمان های روانپزشکی در طبقه تحصیلی دیپلم و بالاتر، زنان خانه دار، گروه سنی 25-19 سال، زوج های با طول مدت ازدواج و نازایی کمتراز 5 سال و با علت ناباروری نامشخص، و افراد بدون استرس و کم استرس، افزایش رضایتمندی زناشویی معنی دار را در پی داشته اند (001/0p< ).نتیجه گیری: با توجه به فراوانی ناسازگاری های زناشویی در زوج های نابارور و مؤثربودن مداخله روانی، باید توجه جدی به درمان ها در این گروه بیماران انجام شود. این امر سلامت روان و هم چنین بهبود کیفیت زندگی آنها را در پی خواهد داشت.