تأثیر سیستم ریشه‌ای علف و تیور بر پارامترهای مقاومت برشی ساحل رودخانه ‌(مطالعۀ موردی: رودخانۀ کر)

فرسایش کناره‏ای در رودخانه‏‏ها خسار‌ت‌های زیادی را به اراضی مجاور تحمیل می‌کند و تغییر ریخت‏شناسی رودخانه‏‏ها را به همراه دارد. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی کارایی علف وتیور در افزایش مقاومت برشی خاک و کاهش فرسایش سواحل رودخانه‏‏ها صورت گرفته است. تغییرات پارامترهای ساختاری علف وتیور شامل RAR، RDR، RDDI و RLD در اعماق مختلف و همچنین توسعۀ عرضی و عمقی ریشه بررسی شد. با بررسی سه فاصلۀ مختلف بین بوته‏های وتیور، فاصلۀ 30 سانتی‏متری بین بوته‏ها به عنوان فاصلۀ بهینه مشخص شد. نتایج نشان داد علف وتیور سبب افزایش بیش از 104 درصدی چسبندگی و حدود 83 درصدی زاویۀ اصطکاک داخلی در مقایسه با حالت بدون ریشه شده است. مقایسۀ بین پارامترهای مختلف نشان داد به‌ترتیب پارامترهای RAR و RDR مناسب‏ترین پارامتر برای محاسبۀ چسبندگی و زاویۀ اصطکاک داخلی خاک در حضور ریشۀ وتیور هستند. همچنین، با انجام مقایسه‏ای بین وتیور و برخی گونه‏های درختی منطقه از نظر مقاومت کششی ریشه، مدت زمان لازم برای استقرار گیاه، مقاومت در برابر خشکسالی و قابلیت خودترمیمی مشخص شد که علف وتیور در مقایسه با سایر گونه‏های گیاهی متداول، مناسب‏تر است و می‏تواند به عنوان جایگزین مناسبی برای محافظت سواحل رودخانه در برابر فرسایش استفاده شود.