آموزش برخط مهندسی

در سال‌های اخیر، غیر متمرکز کردن آموزش عالی روند رو به‌رشدی داشته است و این ایده که هرکس، هرکجا و هر زمان باید امکان فراگیری داشته باشد؛ مورد توجه بیشتر قرار گرفته است. ظهور شبکه های جهانی ارتباطات، و فناوریهای قدرتمند کامپیوتری، مفهوم آموزش مهندسی از راه دور را نیز باز تعریف کرده است. در سالهای اخیر آموزش مهندسی در هر جا و هر زمان امکانپذیر گشته است ولی این امر در مورد همۀ زمینه‌های آموزش مهندسی، گسترش نیافته است. در کشور‌های پیشرفته، تعداد مراکزی که مدرک کارشناسی مهندسی را با آموزش برخط (الکترونیکی) انجام می‌دهند محدود می‌باشد. یکی از مهم‌ترین دلایل این امر ناتوانی آموزش برخط در اقناع برخی از ملاک‌های ارزشیابی برنامه های آموزش مهندسی است. در یک دهه اخیر در ایران آموزش برخط مهندسی، در همۀ مقاطع، گسترش زیادی یافته است. این در حالیست که هنوز گزارش‌های مستندی در بارۀ کیفیت و بازده این آموزش‌ها منتشر نشده است. در این مقاله امکانپذیری آموزش برخط مهندسی مورد بررسی قرار گرفته است.