اثرات مونوساکاریدها و دی ساکاریدها بر نانو ذرات طلا در ساخت زیست حسگرهای تشخیصی

زمینه و هدف: در سال های اخیر علاوه بر روش های مولکولی متعدد موجود جهت تشخیص، روش های مبتنی بر طراحی انواع زیست حسگرها (Biosensors) مورد توجه قرار گرفته است. نوعی از این زیست حسگرها تست های جریان جانبی (Lateral Flow Test) مبتنی بر نانو ذرات طلا می باشند. با توجه به اهمیت کاربرد نانو ذرات طلا به‌عنوان نشانگر در زیست حسگرها و نیز لزوم استفاده از قندها در ساخت زیست حسگرها، هدف از این پژوهش بررسی تأثیر انواعی از قندها (مونوساکاریدها و دی ساکاریدها) بر نانو ذرات طلا جهت ساخت زیست حسگر تشخیصی می باشد. روش بررسی: در مطالعه آزمایشگاهی حاضر، پس از سنتز نانو ذرات طلا به‌صورت شیمیایی، سایز، بیشینه جذب در 520 نانومتر و غلظت نانو ذرات با استفاده از اسپکتروفتومتر و روش DLS مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس با توجه به اهمیت استفاده از قندها در ساخت زیست- حسگرها، شیب غلظتی 5 تا 500 میلی مولار از قندهای گلوکز، فروکتوز، ساکاروز و ترهالوز تهیه و طیف جذبی آن‌ها، بعد از تأثیر بر نانو ذرات طلا در طول ‌موج 450 تا 700 نانومتر به دست آمد. یافته‌ها: بررسی نتایج حاصل از خوانش طیف اسپکتروفتومتری نانو ذرات سنتز شده، در حضور و عدم حضور انواع قندهای مونوساکارید و دی ساکارید ذکر شده، نشان ‌دهنده کاهش بیشینه جذب نانو ذرات پس از اعمال شیب غلظتی انواع قند بر آن ها می باشد و همچنین شیب غلظتی اعمال ‌شده از قندهای گلوکز، ساکارز و ترهالوز تأثیری بر تجمع و رسوب نانو ذرات طلا نداشته؛ در حالی ‌که فروکتوز در غلظت های 50 میلی مولار به بالا باعث تجمع نانو ذرات طلا می‌شود. نتیجه‌گیری: به دلیل ضرورت استفاده از قندها در ساخت نانو حسگرهای زیستی، به نظر می‌رسد استفاده از قندهای کتونی ازجمله فروکتوز در غلظت های 50 میلی مولار به بالا جهت ساخت زیست حسگر مناسب نمی‌باشد.