اثربخشی آموزش مبتنی بر تلفیق تحلیل تعاملی ـ شناختی بر رضایت زناشویی

زمینه و هدف: یکی از جنبه‌های مهم هر نظام زناشویی رضایتی است که هر یک از زوجین در ازدواج تجربه می‌کنند. با توجه به اهمیت کاربرد رویکرد‌‌های التقاطی در این زمینه، این پژوهش به منظور بررسی تأثیر روش روانی ـ آموزشی تحلیل تعاملی ـ شناختی بر رضایت زناشویی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مداخله‌ای با استفاه از روش نمونه‌گیری در‌ دسترس با جایگزینی تصادفی در سال 89ـ1388 در 10 زوج در گروه آزمایشی و 10 زوج در گروه گواه انجام شد. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی از بین زوج‌هایی که به مراکز مشاوره‌ تحت نظارت سازمان بهزیستی شهرستان یزد مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. گروه آزمایش تحت آموزش تحلیل تعاملی ـ شناختی قرار گرفتند و بر روی گروه گواه مداخله‌ای اعمال نشد. رضایت زناشویی با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، قبل و بعد از مداخله اندازه‌گیری شد. در نهایت داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: دوره روانی ـ آموزشی روش تحلیل تعاملی ـ شناختی به‌طور معنی‌دار(05/0>p) موجب افزایش رضایت زناشویی در خرده مقیاس‌های ویژگی‌های شخصیتی، فعالیت‌های مربوط به اوقات فراغت و نقش‌های مربوط به برابری زن و مرد در پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ شد. نتیجه‌گیری: تحلیل تعاملی ـ شناختی با آموزش در مورد تنظیم روابط، هم‌چنین تغییر شناخت‌های ناکارآمد که در نتیجه روابط زناشویی مخرب ایجاد یا تشدید شده، با تغییر عوامل درون فردی و میان فردی باعث افزایش میزان رضایت زناشویی می‌شود.