اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر افزایش سازگاری و رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان

پیش‌زمینه و هدف: سرطان یکی از جدی‏ترین بیماری‏های مزمن و از عوامل تهدیدکننده سلامت جامعه به شمار می‏رود. ازاین‌بین، سرطان پستان شایع‌ترین سرطان تشخیص داده‌شده در زنان می‏باشد. امروزه در حوزه روان‌شناسی بالینی برخی از پژوهشگران با اجرای مداخلات روانی اجتماعی به دنبال بررسی اثر آن بر بیماران مبتلا به سرطان پستان و کیفیت زندگی آن‌ها می‏باشند. این پژوهش نیز باهدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر افزایش سازگاری و رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان پستان به انجام رسید. مواد و روش کار: روش پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر دخالت محقق در گردآوری داده‌ها، شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان پستان مقیم در آسایشگاه مرکز رادیوتراپی و انکولوژی امام رضا (ع) مشهد در تابستان سال 1395 می‌باشد که 32 نفر بودند. نمونه‌گیری به شیوه در دسترس هدفمند انجام شده است و 24 نفر که معیارهای ورود را دارا بودند، انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی‏ها در دو مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون با پرسشنامه‏ های رضایت زناشویی انریچ و سازگاری زناشویی هارموهان سینگ موردسنجش قرار گرفتند. گروه آزمایش 8 جلسه 5/1 ساعته، آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه را دریافت نمودند و گروه کنترل تحت هیچ مداخله‌ای قرار نگرفتند. داده‏ ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری (ANCOVA) مورد تجزیه‌و‌تحلیل قرار گرفتند. یافته ‏ها: گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در میزان سازگاری و رضایتمندی زناشویی، افزایش معنی‌داری را نشان داد (05/0p<). بحث و نتیجه‏ گیری: با توجه به یافته‌های موجود آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه PAIRS می‏تواند در افزایش سازگاری و رضایتمندی زناشویی مؤثر باشد.