اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در درمان پریشانی زوج‌ها

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد یک پیشرفت انقلابی در روان­شناسی است که ابتدا برای درمان اضطراب و افسردگی به وجود آمده است. اصول برآمده از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می­تواند در دامنه وسیعی از مشکلات انسان از جمله ازدواج و زوج­درمانی مورد استفاده قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش پریشانی و پریشانی بین فردی زوج­ها در میان زوج­های مراجعه­کننده­ی شهرستان دزفول بود. جامعه­ی پژوهش شامل کلیه­ی زوج­های مراجعه­کننده به کلینیک روان شناختی اداره آموزش و پرورش شهرستان دزفول در سال 1392 بود. نمونه­ی پژوهش شامل 3 زوج (6 نفر) از افراد مراجعه کننده به این کلینیک­ بود که با توجه به پرسش نامه­ی نتایج (پی­آمد) 45.2 (45.2-OQ) و مقیاس سازگاری زوجی(DAS) جزء زوج­های پریشان قرار گرفتند. روش نمونه­گیری در این پژوهش نمونه­گیری هدفمند بود، به این صورت که زوج­ها پس از احراز شرایط ورود و پر کردن پرسش­نامه­ها وارد دوره­ی درمانی می­شدند. در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی از نوع خط پایه چندگانه ناهم­زمان استفاده شد. پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در سه مرحله­ی خط پایه، مداخله­ی 12 جلسه­ای و پیگیری 1 ماهه اجرا گردید و آزمودنی­ها قبل از درمان، میانه­ی درمان، پایان درمان و 1 ماه پس از پایان درمان به پرسش نامه نتایج (برآمد) 45.2 (45.2-OQ) پاسخ داده­ها به روش ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI) و فرمول درصد بهبودی تحلیل شدند. نتایج نشان داد که: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر همه­ی متغیرهای مورد مطالعه تأثیر مطلوب دارد.