اثربخشی درمان های مثبت نگر و شناختی-رفتاری بر بهزیستی روانشناختی دانش آموزان کمال گرا

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان های مثبت نگر و شناختی-رفتاری بر بهزیستی روانشناختی دانش آموزان کمال گرا می باشد. این پژوهش آزمایشی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان دختر کمال گرای مدارس متوسطه شهر رشت در سال1395 می باشد. نمونه پژوهش 69 دانش‌آموز دختر کمال گرا بود که به صورت تصادفی به سه گروه (دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه) گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از مقیاس کمال گرایی بالینی استوبر و فرم کوتاه پرسشنامه بهزیستی ریف استفاده شد. برای گروه‌های آزمایش، درمان های مثبت نگر و شناختی-رفتاری در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای برگزار شد. در حالی که گروه گواه مداخله ای را دریافت نکرد. نتایج آنکوا نشان داد که درمان های مثبت نگر و شناختی-رفتاری بهزیستی روانشناختی دانش آموزان کمال گرا افزایش می دهند و میزان اثربخشی این درمان‌ها 32 درصد بود. نتایج آنوا نشان داد که درمان های مثبت نگر و شناختی-رفتاری کمال گرایی بالینی دانش آموزان را کاهش می دهند و میزان اثربخشی این درمان‌ها 23 درصد بود. اما بین اثربخشی دو درمان در بهزیستی رواشناختی و کمال گرایی بالینی تفاوتی بدست نیامد. این یافته ها بیان می کند توجه به درمان های مثبت نگر و شناختی رفتاری برای ارتقاء کیفیت زندگی دانش آموزان دختر کمال گرا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.