اثر سدیم بوتیرات در حافظۀ کاری و سطح بیان سرمی فاکتور رشد عصبی در مدل حیوانی با استرس در دوران بارداری

مقدمه: احساس استرس در طی بارداری شایع می‌باشد و برخی زنان باردار میزانی از سطح اضطراب را تجربه می‌کنند. استرس قبل از تولد، فعالیت محور هیپوتالاموس -هیپوفیز -آدرنال در نوزادان و اثرات گیرنده‌های گلیکوکورتیکوئید در هیپوکامپ را تغییر می‌دهد. بسیاری از محققان مهارکننده‌های هیستون داستیلازی را به‌عنوان یک گروه جدیدی از دارو‌ها که شکل‌گیری حافظۀ بلندمدت را بهبود می‌بخشند، توصیف کرده‌اند. این دارو‌ها می‌توانند حافظه در حیوانات طبیعی همچنین در حیوانات با اختلالات مغزی را بهبود ببخشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات محافظت کنندگی عصبی سدیم بوتیرات به‌عنوان یک مهارکنندۀ هیستون داستیلازی بر بهبود عملکرد شناختی در نوزادان موش صحرایی تازه متولد شده از مادر تحت استرس بود. مواد و روش‌ها: 15 موش صحرایی مادۀ باردار، شوک کف پا را (5 بار در روز و در شدت جریان 1 میلی‌آمپر و فرکانس 50 میلی‌هرتز با فواصل 3 دقیقه به مدت 2 ثانیه) بین روز 12 تا 18 از بارداری دریافت کردند. نوزادان متولد شده از این مادران در سه گروه درمان شامل شوک، شوک + سدیم بوتیرات 0/35 گرم در هر لیتر و شوک + سدیم بوتیرات 3/5 گرم در هر لیتر طبقه‌بندی شدند. نوزادان متولد شده از مادرانی که تحت هیچ شوکی در دوران بارداریشان نبودند، به‌عنوان گروه کنترل استفاده شدند. برای ارزیابی حافظۀ کاری آزمون ماز Y در روزهای 30 و 60 پس از زایمان انجام شد. سپس سطح سرمی فاکتور رشد عصبی با ELISA اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: رفتار‌های تناوبی در گروه شوک به طور معنی‌داری کاهش یافت. یک افزایش معنی‌داری در گروه دریافت کنندۀ سدیم بوتیرات در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. به‌علاوه تجویز سدیم بوتیرات، سطح سرمی فاکتور رشد عصبی را افزایش داد. حافظۀ کاری و سطح سرمی فاکتور رشد عصبی در مدل استرس شوک کف پا کاهش یافت. نتیجه‌گیری: تجویز سدیم بوتیرات یک اثر محافظت کنندگی عصبی را احتمالأ از طریق افزایش فاکتور رشد عصبی نشان داد و ممکن است عملکرد شناختی نوزادان با استرس پیش از تولد را بهبود ببخشد.