اثر عصارۀ مغز آسیب دیده بر روی تکثیر سلول‎های بنیادی عصبی کشت شده در محیط سه بعدی

مقدمه: پس از آسیب اولیۀ بافت مغز، مکانیسم‎های ثانویه‎ای فعال می‎شوند و منجر به آزادسازی فاکتورهای حمایتی و نوروتروفیک مختلف در بافت‌های آسیب دیده می‌گردند. تأثیر این محیط جدید بر نورون‎زایی، تکثیر و بقاء سلول‎های بنیادی نیاز به بررسی‌های بیشتری دارد. هدف از مطالعۀ حاضر بررسی تأثیر عصارۀ مغز آسیب دیده بر تکثیر سلول‎های بنیادی عصبی جنینی موش صحرایی بود. مواد و روش‎ها: سلول‎های بنیادی عصبی از برجستگی‎های عقده‎ای جنین موش صحرایی جدا شدند، سپس به عنوان نوروسفر کشت داده شدند. در مرحله بعد، سلول‎ها در داربست پوراماتریکس به عنوان کشت سه بعدی، کشت داده شدند. بر اساس محتوای محیط کشت، سلول‌ها به 4 گروه: با فاکتور رشد، فاقد فاکتور رشد، فاقد فاکتور رشد + عصارۀ مغز سالم و فاقد فاکتور رشد + عصارۀ مغز آسیب دیده، تقسیم شدند. ارزیابی تکثیر توسط مشاهدۀ سلول‎های مشخص شده با DiI انجام شد و سنجش بقاء توسط آزمایش MTS پس از 10 روز انجام گردید. جهت آماده سازی عصاره مغز آسیب دیده، از یک مدل آسیب مغزی موش صحرایی استفاده گردید و عصاره 48 ساعت پس از آسیب مغزی جمع آوری شد. یافته‌ها: نتایج نشان دادند که سلول‎های بنیادی عصبی مشتق شده از برجستگی‎های عقده‎ای جنینی موش صحرایی، توانایی تکثیر بالایی دارند. سلول‎های DiI مثبت و آزمایش MTS تمایل بالاتری را به تکثیر و بقاء سلول‎های بنیادی عصبی در گروه‌‌های فاقد فاکتور رشد + عصارۀ مغز آسیب دیده و حاوی فاکتور رشد نسبت به گروه‌های فاقد فاکتور رشد و فاقد فاکتور رشد + عصارۀ مغز سالم، نشان دادند. نتیجه گیری: نتایج ما یک اثر مثبت احتمالی عصارۀ مغز آسیب دیده را بر روی بقاء و تکثیر سلول‏های بنیادی عصبی جنینی موش صحرایی نشان داد. مطالعات بیشتر به منظور بررسی جزئیات یافته‌های اولیه ما مورد نیاز است.