اثر مقادیر و روش کاربرد سوپرجاذب در زراعت زعفران (Crocus sativus L.) تحت تأثیر سطوح آبیاری

به منظور شناسایی راهکارهای افزایش عملکرد و توسعه کشت زعفران در مناطق خشک و نیمه­خشک، آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار به اجرا درآمد که در آن تیمار اصلی شامل سه سطح آبیاری تا سطح 50، 75 و 100 درصد نیاز آبی و هفت سطح تیماری کودی به عنوان کرت­های فرعی شامل شاهد (عدم مصرف سوپر جاذب) و سه سطح توزیع یکنواخت سوپر جاذب به میزان 10، 30 و 50 گرم در متر مربع قبل از کاشت و سه روش توزیع سوپر جاذب در زیر ردیف‌های کاشت بود. نتایج نشان داد که با افزایش حجم آبیاری تعداد گل، وزن­تر گل، وزن خشک کلاله، وزن کل بنه‌ها، وزن بزرگترین بنه و همچنین تعداد بنه­ها افزایش یافت، اما تراوش یونی کاهش یافت. طول برگ از 60 روز پس از شروع سبز شدن برگ‌ها به تدریج تحت تأثیر تیمار آبیاری قرار گرفت. همچنین مصرف سوپر جاذب‌ها رفتار مشابهی با تیمارهای آبیاری نشان دادند. در اغلب موارد مصرف سوپر جاذب به مقدار 30 تا 50 گرم سوپر جاذب بصورت توزیع یکنواخت روی سطح زمین و یا مصرف 10 گرم سوپر جاذب بصورت ردیفی در زیر ردیف‌های کاشت نتیجه بهتری را در مقایسه با شاهد و سایر تیمارها بدست آورد. در برخی موارد نیز، مصرف 50 گرم سوپر جاذب بصورت ردیفی در زیر ردیف‌های کاشت تأثیر منفی بر صفات مورد مطالعه داشت. بین سطوح آبیاری و مصرف سوپر جاذب اثر متقابل معنی­دار وجود داشت و این موضوع نشان می‌دهد که می‌توان خسارت ناشی از کم­آبی بر مزارع زعفران در مناطق خشک و نیمه­ خشک را با مصرف سوپر جاذب‌ها کاهش داد.