اثر پوشش خوراکی آلژینات‌سدیم بر ماندگاری میوه توت‌فرنگی رقم گاویوتا (Fragaria ananassa)

مصرف توت‎فرنگی تازه به‌دلیل داشتن ویتامین، فنل، آنتوسیانین‌ و دیگر مواد پاداکسنده که در پیشگیری از سرطان و بیماری‌های مختلف مؤثر است افزایش بسیاری داشته، ولی کاهش ویژگی‌های کمی و کیفی این محصول در طی نگهداری و عرضه به بازار، یکی از چالش‌های مهم محسوب می‌شود. استفاده از فیلم‌ها و پوشش‌های خوراکی، به­دلیل دارا بودن مواد طبیعی و عدم ایجاد آلودگی‌های زیست‌محیطی، رو به گسترش است و نتایج مثبتی ازجمله کاهش افت وزن، سرعت رسیدن، حفظ رنگ و خواص حسی و ظاهری میوه‌ها و سبزی‌ها را به­دنبال داشته است. این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر پوشش خوراکی آلژینات­سدیم بر ماندگاری میوه توت‌فرنگی نگهداری­شده در دمای 1±4 درجه سلسیوس انجام گرفت. تیمارها شامل شاهد (آب مقطر)، آلژینات­سدیم یک، دو و سه درصد و دوره انبارمانی به­مدت 7 و 14 روز با 4 تکرار تهیه شدند. طی انبارمانی، شاخص‌های درخشندگی، کروما، میزان سفتی، اسید کل، ویتامین‌ث، فنل، فعالیت پاداکسندگی و آنتوسیانین کاهش یافت؛ اما کاربرد پوشش، سبب حفظ این شاخص‌ها گردید؛ به‌طوری‌که در بین تیمارهای این آزمایش، تیمار آلژینات دو درصد تأثیر بیشتری در حفظ این صفات داشت؛ علاوه بر این، با گذشت زمان انبارمانی، فعالیت آنزیم پلی­فنل­ اکسیداز، کاهش وزن و pH افزایش یافت. کاربرد پوشش خوراکی آلژینات­سدیم دو درصد تا 14 روز سبب حفظ سطوح پایین‌تر pH و فعالیت آنزیم پلی­فنل­ اکسیداز شده و کاهش وزن را نیز به‌طور مؤثری کنترل نمود.