اثر "درمان شناختی رفتاری" به شیوه گروهی بر میزان اضطراب و تاب آوری روانی زنان یائسه

مقدمه: زنان به‌طور متوسط یک‌سوم عمر خود را در دوران یائسگی می‌گذرانند، این حالت با توجه به مشکلات همراه احساس خوب بودن را مختل می‌کند. این مطالعه باهدف تعیین اثر "درمان شناختی رفتاری" به شیوه گروهی بر میزان اضطراب و تاب‌آوری روانی زنان یائسه انجام شد. روش کار: این پژوهش به روش نیمه آزمایشی در یک طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه زنان یائسه مراجعه‌کننده به مطب‌های زنان و زایمان شهر رامسر در بهار 1394 بودند. از میان آن‌ها 32 زن که مطابق با معیارهای ورود و خروج مطالعه بودند، انتخاب و به شیوه تصادفی ساده در دو گروه 16 نفری (مداخله و کنترل) قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، "سیاهه اضطراب بک"(Beck anxiety inventory) و "مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون" (Connor-Davidson resilience scale)  بود. در این مطالعه روایی صوری و محتوایی توسط 7 تن از متخصصین و پایایی به روش آلفای کرونباخ تائید گردید. گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت درمان شناختی رفتاری قرار گرفتند. داده‌ها با نرم‌افزار اس پی اس اس نسخه 19 تحلیل شد. یافته‌ها: درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی باعث کاهش اضطراب (152/029= F و 0/01 > P) و افزایش تاب‌آوری روانی (106/668= F و 0/01 > P). در زنان در گروه آزمایش شد درحالی‌که در گروه کنترل تأثیر معنی‌داری نداشت. نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری به شیوه گروهی یک روش موفق برای کاهش اضطراب و افزایش تاب‌آوری روانی در زنان یائسه است. لذا پیشنهاد می‌شود از آن برای کاهش اضطراب و افزایش تاب‌آوری زنان یائسه استفاده شود.