ارائه الگوی پارادایمی توسعه سرمایه اجتماعی در سازمان های ورزشی با رویکرد کیفی داده بنیاد

هدف از پژوهش حاضر ارائة الگوی پارادایمی توسعة سرمایة اجتماعی در سازمان‌های ورزشی بود. این پژوهش از نوع کیفی است که با به‌کارگیری نظریة داده‌بنیاد انجام شد. محدودة مطالعات ادارات ورزش و جوانان استان اصفهان و جامعة آماری پژوهش خبرگان آگاه به حوزة تحقیق بودند که نمونه‌گیری از آن‌ها به صورت هدفمند و با روش گلوله‌برفی انجام پذیرفت. ابزار گردآوری داده در این پژوهش مصاحبه از نوع نیمه‌ساخت‌یافته بود. در این تحقیق، داده‌ها بعد از انجام دادن بیست و سه مصاحبه به مرحلة اشباع نظری رسیدند. با این حال، جهت اطمینان از کفایت، یک مصاحبة دیگر نیز به انجام رسید. جهت تعیین روایی از معیار مقبولیت و لینکلن و گوبا و جهت تعیین پایایی از روش حسابرسی فرایند و توافق درونی استفاده شد. داده‌ها طی سه مرحلة کدگذاری باز و محوری و انتخابی تحلیل شدند. در سه مرحلة کدگذاری، مقوله‌های اصلی و فرعی شناسایی و به یک‌دیگر مرتبط شدند که عبارت بودند از شرایط علّی (ساختاری، ارتباطی، شناختی)، شرایط زمینه‌ای (ایجاد گروه‌های حرفه‌ای و سازماندهی گروه‌های حرفه‌ای)، شرایط مداخله‌گر (مدیریت منابع انسانی، فرهنگ سازمانی، عدالت سازمانی)، راهبردها (راهبردهای جذب و راهبردهای آموزشی)، و پیامدها (توانمندسازی کارکنان، خلاقیت و کارآفرینی، تعهد سازمانی، سلامت سازمانی، فرهنگ شهروندی سازمانی، کیفیت زندگی کاری، مدیریت دانش). در نهایت نیز پارادایم کدگذاری تشریح شد و مدل نهایی شکل گرفت. توجه به مدل ارائه‌شده می‌تواند زمینه‌ساز توسعة سرمایة اجتماعی در سازمان‌های ورزشی و بهره‌گیری از مزایای آن شود.