ارزیابی برآورد تبخیر–‌تعرّق گیاه گندم با استفاده از الگوریتم سبال (مطالعۀ موردی: ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان حاجی‌آباد)

در اغلب روش‏هایی که تاکنون برای محاسبة تبخیر- تعرّق ارائه شده ‏است از اندازه‏گیری‏های نقطه‏ای برای تخمین این متغیر استفاده می‌شود. بنابراین، فقط در مقیاس محلّی مناسب است و به‌سبب پویایی و تغییرات منطقه‏ای تبخیر-‏ تعرّق (ET) قابل تعمیم به حوضه‌های بزرگ نیست. یکی از مشهورترین الگوریتم‌های سنجش از دور برای برآورد تبخیر- ‏تعرّق واقعی الگوریتم توازن انرژی در سطح زمین (سبال) است. در این الگوریتم از طریق برآورد همة مؤلفه‏های انرژی در سطح زمین ازجمله شار تابش خالص، شار گرمای خاک، و شار گرمای محسوس و با استفاده از معادلة توازن انرژی به محاسبة تبخیر- تعرّق اقدام می‌شود. هدف از این تحقیق ارزیابی تغییرات مکانی و زمانی تبخیر-‏ تعرّق واقعی گندم در محدودة ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان حاجی‌آباد با استفاده از الگوریتم سبال و چهار تصویر لندست 7‏/ ‏سنجنده+‏ ETMدر سال‏های 1383-1384 است. پس از مقایسة نتایج حاصل از الگوریتم سبال با داده‏های لایسیمتر، مشخص شد که میانگین تفاضل مطلق بین نتایج یادشده 7/0 میلی‌متر در روز و ضریب همبستگی برابر 83/0 است. بررسی آماری نتایج با آزمون تی نشان می‏دهد که اختلاف معنی‏داری بین نتایج حاصل از الگوریتم سبال و لایسیمتر وجود ندارد. همچنین، نتایج نشان می‏دهد که الگوریتم سبال از کارایی مناسبی برای برآورد تبخیر- تعرّق در منطقة مورد مطالعه برخوردار است.