ارزیابی برخی از پاسخ‌‌های فیزیولوژیکی پایه‌‌های پیوندشده و غیر پیوندی بادام به تنش خشکی

این پژوهش به­منظور بررسی اثر تنش خشکی روی برخی از ویژگی­های فیزیولوژیکی پنج پایه‌ی پیوندشده و غیر پیوندی بادام انجام گرفت. پایه‌­های رویشی GF677، گارنم و یک هیبرید بادام×هلوی محلی، به­علاوه پایه­های بذری بادام (رقم فرانیس) و هلو (ژنوتیپ محلی) در حالت پیوند­شده و بدون پیوند تحت تنش خشکی قرار داده شدند. رقم پیوندک فرانیس و تیمارهای تنش شامل نگهداری پتانسیل ماتریکس خاک در حد 3/0- مگاپاسکال (شاهد)، 9/0- مگاپاسکال (تنش متوسط) و  5/1- مگاپاسکال (تنش شدید) بودند. بررسی به­صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار به صورت گیاهان گلدانی انجام گرفت. سطح تنش به­مدت چهار هفته در گیاهان اعمال شد. ویژگی­های فلورسنس سبزینه، غلظت رنگیزه­های برگ، محتوای نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشاء و پرولین آزاد برگ اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که تنش خشکی منجر به کاهش معنی­دار محتوای نسبی آب برگ، شاخص‌ Fv/Fm، میزان سبزینه‌های a، b و کل و افزایش معنی­دار F0، نشت یونی و پرولین آزاد برگ شد. نتایج حاصل از ارزیابی صفات بیانگر اثر منفی کمتر تنش خشکی بر پایه­های پیوند­شده در مقایسه با پایه­های غیرپیوندی بود. به­طور کلی تأثیر تنش خشکی روی پایه­های بذری، هیبرید محلی و GF677 نسبتاً مشابه بود و پایه­های مذکور به­طور معنی­داری کمتر از پایه گارنم تحت تأثیر خشکی قرار گرفتند. پایه­ی هلوی بذری تحت تنش، بیشترین کاهش در ویژگی­های اندازه­گیری شده را نشان داد. بر اساس نتایج این بررسی، فلورسانس سبزینه به­عنوان شاخصی ساده برای ارزیابی تحمل به خشکی پایه­های بادام در شرایط تنش شدید خشکی پیشنهاد می­شود.