ارزیابی تأثیر مدیریت بقایای گیاهی و منابع مختلف نیتروژن بر تجمع مواد ذخیره‌ای در ساقه گندم و انتقال مجدد آن

به منظور ارزیابی میزان تأثیر مدیریت بقایای گیاهی و منابع مختلف نیتروژن بر تجمع و انتقال مواد ذخیره‌ای ساقه گندم (Triticum aestivum) این پژوهش به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 91 -1390 در مزرعه آزمایشی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. فاکتور اصلی شامل مدیریت‌های اجرا شده بر روی بقایای گندم سال قبل (حذف، سوزاندن و برگرداندن بقایا) بود. فاکتور فرعی نیز شامل 5 سطح نیتروژن (شاهد، 75 و 150 کیلوگرم در هکتار کود اوره، کود زیستی سوپرنیتروپلاس و 75 کیلوگرم در هکتار کود اوره+ کود زیستی سوپرنیتروپلاس) بود. صفات طول میان گره، وزن و وزن مخصوص میان‌گره‌ها و تجمع و انتقال ماده خشک ساقه اصلی گیاه گندم اندازه گیری شدند. به طور کلی نتایج نشان داد که وجود بقایای گیاهی مانع از طویل شدن میانگره‌ها به خصوص میان گره پایین گردید. اثر منابع مختلف نیتروژن بر طول میانگره‌ها چشمگیرتر از اثر مدیریت‌های مختلف بقایا بود و حداکثر طول برای تمام میانگره‌ها در تیمار 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد که البته این مقدار تفاوت معنی داری با تیمار 75 کیلوگرم اوره + کود زیستی سوپرنیتروپلاس (به جز در میانگره اول) نداشت. نتایج هم‌چنین نشان داد که بیشترین (307 میلی‌گرم) و کمترین (95 میلی‌گرم) میزان انتقال مجدد به ‌ترتیب از میان‌گره‌های زیرین و میانگره اول (پدانکل) صورت گرفت.