ارزیابی خودهمبستگی زمانی- مکانی بارش استان سمنان با رویکرد آمار فضایی

تنوع در زمینه‌های کاربردی، تحول در حجم و پیچیدگی تحلیل داده‌ها در کنار پیشرفت‌های اساسی در مدل‌های آماری، روش نوین محاسباتی و قابلیت‌های رایانه‌ای پیشرفته استفاده از مدل‌های پیچیده‌تر اما دقیق‌تر را به همراه داشته‌اند. این مطالعه با هدف شناسایی الگوهای زمانی- مکانی و تعیین الگوهای بارشی ماهانه انجام‌ شده است. به‌منظور دست‌یابی به تغییرات درون دهه­ای بارش از روش‌های نوین آمار فضایی مانند خودهمبستگی فضایی موران جهانی، شاخص انسلین محلی موران و لکه‌های داغ با استفاده از قابلیت‌های برنامه‌نویسی در محیط­های و Matlab و Arc GIS  بهره گرفته شد. نتایج نشان دادند که تغییرات درون سالی بارش در استان سمنان دارای الگوی خوشه­ای بالا می­باشد. دراین ‌بین بر اساس شاخص محلی موران و لکه­های داغ، بارش در مناطق مرتفع شمالی (عمدتاً ارتفاعات شاهرود و دامغان) دارای خودهمبستگی فضایی مثبت (خوشه­های بارش با ارزش بالا) و بخش­هایی از نواحی مرکزی و همچنین بخش­هایی از جنوب شرق استان و نواحی مرکزی دارای خودهمبستگی فضایی منفی (خوشه‌های بارش با ارزش پایین) بوده است.