از صوفی‌گری تا افراطی‌گری افراط‌گرایی دینی در اندونزی و تأثیر آن بر سنت‌گرایان صوفی مسلک

     امروزه، دامنه رشد نمونه‌های خشن افراط‌گرایی اسلامی در خاورمیانه، غرب آسیا و آفریقا محصور نمانده و دیگر مناطق جهان اسلام، چون آسیای جنوب شرقی نیز به‌سمت خشونت و افراط‌گرایی مذهبی تمایل پیدا کرده‌اند. اسلام رایج در این منطقه همواره شهره به اسلام خندان و ماهیت باورهای تاریخی ملت‌های این منطقه، به‌دلیل سابقه و حضور طولانی جریان‌های دینی و مذهبی معنا‌گرا و اخلاق‌محور همانند بودیسم، هندوییسم و تصوّف اسلامی، آمیخته و مشحون از بردباری و تسامح بوده است. ظهور ده‌ها سازمان افراطی اسلام‌گرا طی سال‌های اخیر در این منطقه، رشد نابردباری مذهبی، به‌ویژه در منازعات مذهبی شیعه و سنّی، همچنین پیوستن صدها تن از جوانان مسلمان اندونزیایی و مالزیایی به داعش، نمونه‌ای از قرائن و شواهد موجود برای اثبات این ادعاست. نکته حائز اهمیت دیگر، موج افراط‌گرایی در شرق آسیاست که توانسته بسیاری از جریان‌های سنّت‌گرا و صوفی‌مسلک اندونزی با ماهیت ضد وهابی را تحت‌تأثیر خود قرار دهد و آنان را به تغییر رویکرد از صوفی‌گری و اسلام اعتدالی به گرایش‌های سلفی و افراطی تشویق نماید. این مقاله در صدد است تا  چالش‌های فرهنگی افراط‌گرایانه را در اندونزی بررسی کرده، و عوامل و عناصر درونی و بیرونی ظهور و گسترش افراط‌گرایی دینی و همچنین تحولات فکری و فرهنگی منجر به ظهور و رشد افراط‌گرایی را در میان سنّت‌گرایان مسلمان این کشور تحلیل نماید.