استفاده از مدل رگرسیون کاربری اراضی (LUR) برای پیش‌بینی آلاینده‌های NO2، CO و PM10 (مطالعۀ موردی: شهر تهران)

امروزه کیفیت هوای شهرهای بزرگ یکی از معضلات و چالش‌های اساسی کشورهای توسعه‌یافته و درحال‌توسعه است. در این بین، پیدایش و شدت پدیدة آلودگی در شهرها از عوامل گوناگونی مانند منابع آلودگی، عوامل هواشناسی و واکنش‌های شیمیایی بین آلاینده‌ها تأثیر می‌پذیرد. برای مدل‌سازی تمرکز آلاینده‌ها در محیط‌های شهری مدل‌های متفاوتی وجود دارد که در دو گروه مدل‌های بر پایة متد پخش و مدل‌های رگرسیون کاربری اراضی (LUR) ‌طبقه‌بندی می‌شود. هدف این تحقیق پیش‌بینی تمرکز آلاینده‌های NO2، PM10 و CO در تهران با استفاده از روش رگرسیون کاربری اراضی در سال 2010 است. در پژوهش حاضر از متغیرهای مستقلی مثل مساحت کاربری اراضی، طول شبکة معابر و متغیرهای هواشناسی برای پیش‌بینی و مدل‌سازی آلاینده‌های فوق استفاده، و نتایج چشمگیری ارائه شده است. نتایج پژوهش نشانگر دقت زیاد این مدل در پیش‌بینی سه آلایندة مورد نظر، به‌ویژه در فصول گرم است.