اسم‌‌صفت ها در زبان فارسی: رویکردی برون‌اسکلتی

اسم‌‌صفت‌ها، صفت‌هایی هستند که به‌ وسیله فرایند اسم‌شدگی به اسم‌صفت تبدیل می‌شوند. اسم‌‌صفت و به‌ طور کلی اسم‌شدگی از موضوع‌هایی هستند که در  ساخت‌واژه، نحوو درمکتب‌های گوناگون زبان‌شناسی نظری مطرح‌ شده‌اند. هر چند تاکنون پژوهشی در زمینه اسم‌‌صفت‌های زبان فارسی انجام نگرفته‌است. این پژوهش، برآن است تا در چارچوب نحوی برون‌اسکلتی بورر (Borer, 2013) به تحلیل این مقوله بپردازد. بورر (همان) معتقد است که واژه‌ها فاقد هرگونه طبقه واژگانی هستند و طبقه واژگانی خاصِ آن‌ها فقط در بافت نحوی مشخص می‌شود. وی براین باور است که اسم‌‌صفت‌ها از ادغام وندهای اشتقاقی با ریشه صفتی در  فرایند اسم‌شدگی مشتق می‌شوند. او، همچنین، به پیروی از روی (Roy, 2010) اسم‌‌صفت‌ها را به دو دسته اسم‌صفت‌های ‌کیفیت و بیانی تقسیم ‌می‌کند. یافته‌های پژوهش نشان‌ می‌دهد زبان فارسی دارای اسم‌‌صفت‌های پسوندی است. این اسم‌‌صفت‌ها به دو دسته اسم‌صفت‌های‌ کیفیت و بیانی گروه‌بندی می‌شوند. از این نظر، یافته‌های پژوهش حاضر با دیدگاه‌های بورر در چارچوب برون‌اسکلتی همسو است. همچنین، نتایج پژوهش نمایانگر این دیدگاه است که زبان فارسی نوعی اسم‌‌صفت ‌نتیجه‌ای‌ نیز دارد.