افتراق مایع پلور اگزوداتیو از ترانسوداتیو با اندازه‌گیری بیلی‌روبین و کلسترول

مقدمه و هدف: جداسازی اگزودا از ترانسودا قدم اولیه در بررسی پلورال افیوژن به شمار می‌رود و راهنمایی جهت مشخص کردن روند پاتولوژیک بیماری‌های زمینه‌ای، تشخیص‌های افتراقی و اقدامات تشخیصی می‌باشد. اگر چه جهت جداسازی اگزودا از ترانسودا، معیار لایت به عنوان استاندارد در نظر گرفته می‌شود، اما در مطالعاتی نیز کلسترول مایع پلور، نسبت کلسترول پلور به سرم و نسبت بیلی‌روبین مایع پلور به سرم پیشنهاد شده است. این مطالعه جهت بررسی افتراق مایع پلور اگزوداتیو از ترانسوداتیو با اندازه‌گیری بیلی‌روبین و کلسترول انجام شده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی از نوع ارزیابی ارزش تشخیصی در سال 1384 در بیمارستان الزهرا (س) شهر اصفهان انجام گردید و 86 مورد پلورال افیوژن با روش نمونه‌گیری غیر احتمالی و آسان مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا پس از افتراق ترانسودا از اگزودا بر اساس معیار لایت، کلسترول و بیلی‌روبین مایع پلور و سرم اندازه‌گیری شد. سپس با استفاده از منحنی‌های رُک سطح زیر منحنی تعیین شد. پس از آن حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی تعیین و نتایج با آزمون مک نمار تست گردیده و با هم مقایسه شدند. یافته‌ها: از 86 بیمار، 59 مورد اگزودا و 27 مورد ترانسودا بودند. معیار کلسترول پلور بالای 43 میلی‌گرم در دسی‌لیتر، حساسیت 8/73 درصد و ویژگی 92 درصد داشت که با پایین آوردن سطح معیار تا حد بالاتر از 5/35 میلی‌گرم در دسی‌لیتر، حساسیت بالا رفته و به 4/81 درصد رسید. نسبت کلسترول پلور به سرم بیشتر از 3/0، حساسیت 65 درصد ، ویژگی 88 درصد و کارآمدی 85 درصد داشت. نسبت بیلی‌روبین مایع پلور به سرم بیشتر از 6/0 نیز حساسیت 3/76 درصد، ویژگی 1/74 درصد و کارآمدی 6/75 درصد داشت. نتیجه‌گیری: معیار پروتئین 3 ‌گرم در دسی‌لیتر کماکان بیشترین حساسیت و ویژگی را در افتراق اگزودا از ترانسودا داشت و به عنوان بهترین شاخص به تنهایی می‌توان از آن استفاده کرد. کلسترول پلور بیشتر از 5/35 میلی‌گرم در دسی‌لیتر نیز حساسیت و ویژگی مناسبی دارد و به عنوان بهترین شاخص عملی می‌توان از ترکیب پروتئین و کلسترول مایع پلور استفاده کرد. معیار کلسترول پلور به سرم بیشتر از 3/0 حساسیت کمی دارد و با کاهش این نسبت به 14/0 حساسیت آن افزایش می‌یابد، اما از ویژگی آن کاسته می‌شود.