الگوسازی تغییرات کاربری اراضی دهستان‌های استان اصفهان با استفاده از مدل GWT-test

مدیریت و برنامه‌ریزی منطقه‌ای نیازمند اطلاعات فضایی دقیق و به‌هنگام کاربری اراضی و الگوی تغییرات آن است. رصد و کشف این الگوها اطلاعات مورد نیاز درمورد وضعیت فعلی توسعه و ماهیت تغییرات را به‌منظور برنامه‌ریزی درست و دقیق در اختیار برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیرندگان قرار می‌دهد. از این‌رو، تحقیق حاضر در‌ پی کشف الگوی فضایی تغییرات مکانی-زمانی کاربری اراضی طی یک دورة 10 ساله در سطح دهستان‌های استان اصفهان است. ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ‌دادن ﺗﺤﻘﻴﻖ، ﻧﻘﺸﺔ ﭘﻮﺷﺶ اراﺿﻲ استان اصفهان با ﻃﺒﻘﻪ‌ﺑﻨﺪی تصاویر ماهواره‌ای لندستETM+   و لندست 8 مربوط به سال‌های 1381 و 1393 به روش ﻃﺒﻘﻪ‌ﺑﻨﺪی ﻧﻈﺎرت‌ﺷﺪه ﺑﺎ اﻟﮕﻮرﻳﺘﻢ ﺣﺪاﻛﺜﺮ اﺣﺘﻤﺎل در چهار طبقه پوشش گیاهی، آب، اراضی بایر و سکونتگاه تهیه شد. سپس به‌منظور آزمون ﺗﻐﻴﻴﺮﺍﺕ ﻓﻀﺎﻳﻲ-زمانی ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻣﺤﻠﻲ ﺍﺯ ﻣﺪﻝ ﺁﺯﻣﻮنGWt-test  ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺗﺤﻘﻴﻖ بیانگر تغییرات ﻓﻀﺎﻳﻲ عمدة کاربری اراضی ﺩﺭ دهستان‌های استان اصفهان است. همچنین، ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ این تغییرات ﺗﻔﺎﻭﺕﻫﺎﻱ ﻓﻀﺎﻳﻲ دارد؛ به‌گونه‌ای‌که در زمینة اراضی آبی به‌جز دهستان جرقویه وسطی تمام دهستان‌های استان با سطح اطمینان 99/0 درصد تغییرات داشته‌اند و فرضیة تغییرات درمورد اراضی بایر در 124 دهستان، اراضی سکونتگاهی در 118 دهستان و اراضی پوشش گیاهی در بیش از نیمی از دهستان‌های استان تأیید شده ‌است. به‌طور کلی، دهستان‌های استان به‌ترتیب در طبقات مربوط به آب، سکونتگاه، اراضی بایر و پوشش گیاهی بیشترین تغییر اراضی را داشته‌اند. این تحقیق بیشتر به‌دنبال کشف الگو و تغییرات فضایی اراضی در سطح دهستان‌های استان اصفهان است. تحقیق در این زمینه و همچنین بررسی علل پیدایش این تغییرات به تحقیقات عمیق‌تر با رویکرد آمایش سرزمین نیاز دارد.