اهمیت مسیر پروتئازوم ـ یوبی کوئیتین در ایجاد مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها در لوسمی لنفوبلاستیک حاد

چکیده سابقه و هدف لوسمی ­لنفوبلاستیک ­حاد(ALL)، شایع‌ترین سرطان در سنین کودکی محسوب می­شود. حدود 20% کودکان مبتلا، به داروهای موجود مقاومت نشان می­دهند. یکی از عوامل اصلی پیش­آگهی‌ ضعیف در بیمارانی که دچار عود شدند، مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها می­باشد. لذا شناسایی نشانگرهای مقاومت یا حساسیت به گلوکوکورتیکوئیدها و بررسی چگونگی تعامل این پروتئین­ها می­تواند ابزاری مفید به منظور بهبود استراتژی‌های تعیین پیش‌آگهی بیماری باشد. مواد و روش‌ها در یک مطالعه تجربی، شبکه تعامل پروتئینی بین 14 پروتئین شناسایی شده در پروتئوم سلول‌­های ALL تیمار شده با گلوکوکورتیکوئیدها بررسی شدند. برای این منظور از روش شبکه ژنی و پایگاه داده آنلاینSTRING ، به عنوان ابزار جستجوی بازیابی تعامل ژن‌‌‌ها و پروتئین‌­ها، استفاده گردید. یافته‌ها بـا استفـاده از روش‌های پروتئومیکی، 14 پروتئین­ تغییر بیان یافته به نام‌های SRSF3، CNBP،VDAC1 ، SNX3 ،  PFDN6،PSMB2 ،STMN1 ، PPP4R4،DUT ،CAPZA1 ،CAPZB ، PNP،CLIC1 و PSME1 بعد از تیمار با پردنیزلون و دگزامتازون در دو رده سلولی حساس(Nalm-6) و مقاوم(Reh) به گلوکوکورتیکوئیدها شناسایی شدند. ارتباط بین پروتئین‌­های مذکور در پایگاه داده STRING مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه گیری به طور­ کلی یافته‌‌ها نشان می­دهد که مسیر پروتئازوم- یوبی­کوئیتین نقش عملکردی در القاء مکانیسم مقاومت به گلوکوکورتیکوئید در ALL ایفا می­کند. لذا بررسی پروتئین‌های کلیدی کنترل‌کننده مسیر مذکور می­تواند نقش مهمی در روشن‌­سازی مکانیسم القاء مقاومت به گلوکوکورتیکوئیدها و به تبع آن پیش‌­آگهی بیماری داشته باشد.