بازطراحی شبکۀ پایش آب زیرزمینی آبخوان کوهدشت

شبکه‏های نظارت طولانی‏مدت آب‏های زیرزمینی می‏توانند اطلاعات لازم برای برنامه‏ریزی و مدیریت منابع آب را فراهم کنند. محدودیت‏های بودجه در سازمان‏های مدیریت منابع آب اغلب به معنای کاهش تعداد چاه‏های مشاهده‏ای موجود در یک شبکۀ پایش آب زیرزمینی است. به دلیل ملاحظات اقتصادی و کاهش هزینه‏های پایش، هدف بهینه‏سازی در پژوهش حاضر، کاهش ایستگاه‏های پایش است. در پژوهش حاضر از الگوریتم فوق ابتکاری ژنتیک در طراحی شبکۀ بهینۀ پایش سطح آب استفاده شد. هدف از انجام بهینه‏سازی، تعیین یک ترکیب بهینه از میان شبکۀ اصلی چاه‏های مشاهده‏ای بود، به‏طوری ‏که امکان کمترین خطای اندازه‏گیری و کمترین فقدان داده و بهترین پراکنش چاه‏ها فراهم شود. با استفاده از الگوریتم بهینه‏سازی ژنتیک شبکۀ پایش آب زیرزمینی منطقه بهینه‏سازی شد. از بین 15 حلقه چاه پیزومتری موجود در دشت کوهدشت، 13 حلقه چاه دارای داده بودند. برای انجام تحقیق حاضر از داده‏های 36 ماه متوالی، یعنی داده‏های 1392ـ 1394 استفاده شد. با استفاده از الگوریتم ژنتیک شبکۀ پایش آب زیرزمینی از نو طراحی شده و چاه‏های مد نظر از بین نقاط پتانسیل انتخاب شدند. درنهایت، نتیجۀ مطلوب و بهینۀ مد نظر از بین نتایج به‌دست‌آمده از تکرارهای مختلف در الگوریتم ژنتیک انتخاب شد و از بین تعداد کل نقاط پتانسیل، 28 چاه کمترین RMSE یعنی 11/0 و بهترین پراکنش را داشتند. موقعیت چاه‏های به‏دست‏آمده با تعدادی از چاه‏های موجود نزدیکی داشت. همچنین، نتیجۀ به‌دست‌آمده با ضوابط طراحی شبکۀ پایش کمی آب زیرزمینی مطابقت دارد که کارآمدی این روش را نشان می‌دهد.