بررسی اثر مینوسایکلین بر شدت تشنج های ناشی از کیندلینگ آمیگدال در موش صحرایی

زمینه و هدف: مینوسایکلین علاوه بر این‌که یک داروی ضد التهاب و آنتی‌بیوتیک است، دارای اثرات محافظتی سلول‌های عصبی نیز می‌باشد. با توجه به ارتباط تشنج با مرگ و میر سلولی و التهاب، هدف از این تحقیق بررسی اثر مینوسایکلین بر تشنج‌های ناشی از کیندلینگ در موش صحرایی است. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 3 گروه موش صحرایی (18 سر) پس از جراحی استرئوتاکسیک و یک هفته دوره بهبودی، تحریکات کیندلینگ (2 بار در روز) را دریافت می‌کردند. هر یک از گروه‌های مذکور پس از کیندل شدن، مینوسایکلین با دوز‌های 5/12 (7=n)، 25 (5=n) و 50 (6=n) میلی‌گرم به ازای یک کیلوگرم حیوان دریافت کردند. مدت زمان امواج تخلیه متعاقب (Afterdischarge Duration; ADD)، مدت زمان تأخیری تا شروع مرحله 4 تشنج (Stage 4 Latency; S4L)، مدت زمان مرحله پنج تشنج (Stage 5 Duration; S5D) و مدت زمان تشنج (Seizure Duration; SD) روز تزریق مینوسایکلین با روز قبل (که سالین دریافت کرده بودند) مقایسه شد. یافته‌ها: در موش‌های کیندلی که دوز‌های mg/kg 50 و 25 را دریافت کرده بودند، ADD نسبت به تزریق سالین کاهش معنادار داشت. S5D نیز در هر سه دوز دارو به‌طور معنادار کاهش یافت. از بین سه دوز مذکور، مینوسایکلین فقط با دوز mg/kg 50 توانست S4L و SD را به‌ترتیب به‌طور معناداری افزایش و کاهش دهد. نتیجه‌گیری: نتایج به‌دست آمده از این تحقیق نشان داد که مینوسایکلین موجب کاهش شدت تشنج‌های ناشی از کیندلینگ آمیگدال گردید.