بررسی ارتباط سبک حمایتی- استقلالی مربیان با رابطه مربی- ورزشکار در ورزشکاران نوجوان شهر کرمانشاه

هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین سبک حمایتی استقلالی مربیان با رابطه مربی- ورزشکار در ورزشکاران نوجوان شهر کرمانشاه بود. شرکت‌کنندگان این تحقیق شامل 300 ورزشکار پسر با میانگین سن (92/1 ±40/16) بودند که بطور تصادفی- طبقه‌ای از میان ورزشکاران نوجوان شهر کرمانشاه، انتخاب شدند و پرسشنامه‌های رابطه مربی- ورزشکار (CART-Q) جووت و تومانیز (2003) و ادراک رفتارهای حمایتی– استقلالی مربیان در زمینه ورزش (PASSES) هاگر و همکاران (2007) را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره) در سطح معنی‌داری 01/0 p< استفاده شد. ضریب همبستگی پیرسون نشان‌دهنده ارتباط مثبت و معنی‌دار سبک حمایتی استقلالی مربیان با رابطه مربی- ورزشکار در ورزشکاران بود و تحلیل رگرسیونی نیز قابلیت پیش‌بینی مؤلفه‌های رابطه مربی- ورزشکار را از طریق سبک حمایتی استقلالی مربیان آشکار ساخت. بر مبنای یافته‌های تحقیق حاضر می‌توان نتیجه گرفت هنگامی که مربیان از سبک رهبری حمایتی استقلالی استفاده می‌کنند نزدیکی و صمیمیت، تعهد، حمایت و همکاری بین مربیان و ورزشکاران‌ افزایش می‌یابد، بنابراین پیشنهاد می شود که مربیان به دنبال بهبود ارتباط خود با ورزشکارانشان باشند.