بررسی الگوی حساسیت آنتی‎بیوتیکی باکتری‎های اشرشیاکلی جداسازی شده از کشت ادرار بیماران در ناحیه غرب استان مازندران طی دوره یک سال از آبان ١٣٨٩ تا آبان ١٣٩٠

چکیده اشرشیاکلی از مهمترین عامل عوارض از قبیل عفونت‎های لوله ادراری و بیمارستانی می‎باشد. در این مطالعه حساسیت آنتی‎بیوتیکی اشرشیاکلی جداسازی از کشت ادرار بیماران در شمال غرب استان مازندران بررسی شده است. این یک مطالعه توصیفی تحلیلی است که تعداد ٣۵٧ نمونه ادرار طی مدت ١٢ ماهه جمع‎آوری و در محیط‎های  ائوزین متیل‎بلو و مک‎کانکی کشت داده شدند. کلنی‎های مشکوک با رنگ‎آمیزی گرم، شکل کلنی، مشخصات آنها و تست بیوشیمیایی افتراقی IMViP تأیید شدند. ایزوله‎های اشرشیاکلی با آزمایشات حساسیت آنتی‎بیوتیک با روش دسیک دیفوژن مطابق با پروتکل NCCLC مورد بررسی قرار گرفت. از ٣۵٧ نمونه کشت ادرار، ٣٠٢ نمونه وجود اشرشیاکلی تأیید و به عنوان کشت مثبت در نظر گرفته شد. بیشترین حساسیت نسبت به سیپروفلوکساسین، جنتامایسین و نیتروفورانتوئین بود که به ترتیب 4/48، 3/43 و 9/37 درصد از ایزوله‎های اشرشیاکلی نسبت به آنها حساسیت نشان دادند. همچنین آزمون کای دو (05/0P≤) مشخص شد میزان حساسیت نسبت به آنتی‎بیوتیک‎های سفتری اکسن، نالیدیکسیک اسید و سفتی زوکسیم بین زنان و مردان اختلاف معنی‎دار وجود دارد. در مطالعه حاضر ایزوله‎های اشرشیاکلی به آنتی‎بیوتیک سیپروفلوکساسین حساسیت بیشتر داشتند و حساسیت نسبت به اغلب آنتی‎بیوتیک‎های قابل توجه نبود.