بررسی تأثیر جابه‌جایی سطح زمین بر ساختمان‌های تخریبی در شهر بم با استفاده از تکنیک‌های فازی شی‌ء‌گرا و تداخل‌سنجی راداری

از مهم‌ترین مخاطراتی که امروزه و حتی در گذشته جامعه­ ی بشری را تهدید کرده ­است، مخاطره­ ی زلزله و اثرات حاصل از وقوع آن است. با توجه به اهمیت این موضوع، در این تحقیق به بررسی تغییرات سطح زمین پس از وقوع زمین ­لرزه در منطقه­ ی بم با استفاده از تصاویر راداری و نوری1 پرداخته ­شده است که با استفاده از تصاویر ماهواره انویست2، مربوط به زمان­های قبل و بعد از زلزله‌ی بم، اقدام به برآورد میزان جابه‌جایی حادث شده در سطح منطقه‌ی مورد مطالعه گردید. همچنین با استفاده از تصویر پانکروماتیک ماهواره‌ی IRS هندوستان با دقت­ مکانی پنج متر و انجام تکنیک فیوژن3 از نوع ادغام رزولوشن فیلتر بالا گذر4 با استفاده از تصاویر استر5 و عکس­های هوایی منطقه‌ی بم مربوط به سال 1383 اقدام به اجرای الگوریتم فازی شی‌ء­گرا6 برای استخراج خودکار ساخت و سازهای موجود در منطقه­ی ­مورد ­مطالعه شد. با توجه به تأثیر سازندهای زمین­شناسی در تعیین مکان‌های مناسب برای ساخت و سازها و بررسی میزان اثر­پذیری سازندهای تشکیل ­دهنده‌ی منطقه­ ی مورد مطالعه از زلزله‌ی به‌وقوع پیوسته در منطقه، از نقشه‌ی زمین­ شناسی 1:100000 استفاده شد. در مرحله‌ی تجزیه ­و­ تحلیل پژوهش، نتایج حاصل از هر یک از مراحل عملی انجام شده با یکدیگر انطباق داده شدند. به‌طوری‌که میزان جابه‌جایی در اثر زمین­لرزه بین 0.19-  و 0.32در تغییر بوده و نتایج مربوط به استخراج خودکار ساختمان­های تخریبی به­ وسیله‌ی اپراتورهای AND و OR دقتی به ترتیب برابر 93 درصد و 98 درصد نشان دادند، که با انطباق این لایه ها با هم ارتباط بین جابه‌جایی زمین، واکنش‌پذیری سازندها از جابه‌جایی و تخریب ساختمان­ها مورد بررسی قرار گرفت.