بررسی تأثیر مداخله تنفسی بر سطح اضطراب بیماران تحت درمان با همودیالیز

زمینه و هدف: بیماری مزمن کلیوی، بیماری پیش‌رونده با پیش‌آگهی ضعیف است. بیماری مزمن و نیاز طولانی به دیالیز، به اختلالات روانی نظیر اضطراب منجر می‌شود. مطالعه اخیر با هدف بررسی تأثیر مداخله تنفسی بر سطح اضطراب بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد. روش بررسی: این پژوهش نوعی مطالعه کارآزمایی بالینی است که روی صد بیمار تحت درمان با همودیالیز انجام شد. نمونه‌گیری به روش در دسترس و به صورت تصادفی در روزهای متفاوت در گروه آزمون و کنترل انجام شد. گروه آزمون، مداخله تنفسی را به مدت هشت جلسه در مدت یک ماه و تحت راهنمایی پرستار انجام دادند و گروه کنترل مراقبت معمول دریافت کردند. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه دو بخشی اطلاعات جمعیت‌شناختی و اضطراب موقعیتی اشپیل‌برگر انجام شد. داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه 18 وارد شد و با استفاده از آزمون‌های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تی مستقل، آزمون مقادیر تکراری و کای دو) تحلیل شد. 0/05>P به عنوان سطح معنی‌داری داده‌ها در نظر گرفته شد. یافته ها: تفاوت میانگین نمره قبل و بعد اضطراب موقعیتی در گروه آزمون و کنترل تفاوت معنی‌داری را نشان داد. این تفاوت در گروه کنترل در تمام زمان‌ها کمتر از گروه آزمون بود (0/000P≤). نتیجه گیری: مداخله تنفسی در کاهش اضطراب موقعیتی بیماران تحت درمان با همودیالیز مؤثر بود.