بررسی تأثیر مهار منتشر شوندۀ قشری مکرر بر میزان بیان گیرنده‌های GABA Aα در هسته تریژمینال مزانسفالیک موش صحرایی نر بالغ

مقدمه: مهار منتشر شونده (SD) یک پدیدۀ پاتوفیزیولوژیک است که توسط یک کاهش گذرا در فعالیت نورونی ادامه می‌یابد. مطالعات مختلف نشان می‌دهند که SD می‌تواند در برخی از اختلالات عصبی نقش داشته باشد. هدف مطالعۀ حاضر بررسی اثر SD بر بیان گیرنده‌های GABA Aα در هستۀ تریژمینال مزانسفالیک است. مواد و روش‌ها: حیوانات به طور تصادفی به سه گروه کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. حیوانات بیهوش و در طی جراحی استریوتکس الکترودهای ثبت و کانول تزریق بر روی قشر کاشته شدند. در گروه‌ تجربی محلول کلرید پتاسیم به مدت چهار بار، یکبار در هر هفته، به داخل نئوکورتکس به منظور القای مهار منتشر شوندۀ مکرر تزریق گردید. در گروه شم محلول رینگر تزریق شد و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکرد. در پایان این مرحله حیوانات پرفیوژن و مغزها خارج شدند. پس از آن، بررسی بافت شناسی مغزها و رنگ‌آمیزی ایمونوهیستوشیمی برای بررسی میانگین تعداد نورون‌های تیره و نیز بیان گیرنده‌های GABA Aα و آنزیم GAD65 انجام شد. یافته‌ها: میانگین تعداد نورون‌های تیره در گروه تجربی نسبت به گروه‌های کنترل و شم به طور معنی‌داری افزایش یافت. بیان گیرنده‌های GABA Aα و آنزیم GAD65 در ناحیۀ تریژمینال مزانسفالیک به طور معنی‌داری پس از SD در گروه تجربی نسبت به گروه‌های دیگر کاهش یافت. نتیجه گیری: یافته‌های ما نشان می‌دهند که SD گیرنده‌های مهاری را در ناحیۀ تریژمینال مزانسفالیک مدوله می‌کند. این ممکن است در درمان سردرد مهم باشد.