بررسی تأثیر پیش‌تیمار و اندازه‌ی بذر بر ویژگی‌های کمی و کیفی دو ژنوتیپ پیاز خوراکی (.Allium cepa L)

به‌منظور ارزیابی تأثیر پرایمینگ و اندازه‌یبذر برویژگی‌های کمی و کیفی ژنوتیپ‌های پیاز خوراکی، پژوهش حاضردردو سال زراعی (1391 و 1392)به‌صورت فاکتوریل درقالبطرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شامل پرایمینگ در چهار سطح (هیدروپرایمینگ با آب مقطر، اسموپرایمینگ با نیترات پتاسیم، پرایمینگ با استفاده ازماده‌ی فولامین وشاهد)، اندازه‌ی بذر در سه سطح (ریز با قطر 2/6، متوسط با قطر 2/8 و درشت با قطر 3 میلی‌متر) و ژنوتیپ در دو سطح (قرمزآذرشهر و زرقان)بود. ویژگی‌های عملکرد تر و خشک سوخ، وزن تر و خشک سوخ، درصد ماده خشک و مواد جامد محلول میزان خاکستر سوخ و برگ، میزان pH سوخ و غلظت اسید پیروویک مورد بررسی قرار گرفت. اثر پیش‌تیمار و اندازه بذر از نظر تمام ویژگی‌ها از لحاظ آماری تفاوت معنی‌دار را نشان داند و پرایمینگبذرموجببهبودویژگی‌های کمی و کیفی سوخ گردیدبه‌طوری که بیشترین عملکردهای تر و خشک سوخ، درصد ماده خشک و مواد جامد محلول به‌ترتیب 58/17، 7/27 تن در هکتار و 12/54، 13/67 درصد بهپرایمینگ با فولامینتعلقداشت و کمترین آن‌ها از تیمار شاهد به‌دست ‌آمد. مقایسه میانگین‌ها نشاندادکه بیشترینعملکرد تر و خشک سوخ، درصد ماده خشک و مواد جامد محلول به‌ترتیب 58/99، 7/37 تن در هکتار و 11/14، 12/45 درصد از بذور درشتو کمترین آن‌ها از بذر ریز به‌دست ‌آمد. مقایسه میانگین ژنوتیپ‌ها نشان داد، قرمزآذرشهر با بیشترین عملکرد تر (53/46 تن در هکتار)، عملکرد خشک سوخ (6/68 تن در هکتار)، ماده خشک (11/81 درصد) و مواد جامد محلول (12/62 درصد) ژنوتیپ برتر شناخته شد.