بررسی تاثیرحضور همراه بر اضطراب زنان اول زا در بخش جراحی زنان

مقدمه: بارداری و زایمان یکی از مراحلی است که اضطراب زیادی را به وجود می‌آورد، به خصوص در افرادی که تجربه اول زا دارند و این دوران همراه با تغییراتی در سیستم بدنی، روان شناختی، اقتصادی، روابط جنسی و اجتماعی می باشدکه به صورت‌های گوناگون مشکلاتی را برای مادر و جنین ایجاد می‌کند. برای مقابله با این اضطراب‌ها، مدل‌های مقابله‌ای متعددی لازم است که از آن جمله حضور همراه است. این مطالعه با هدف بررسی میزان تأثیر حضور همراه بر اضطراب زنان باردار نخست‌زا انجام گردیده است. روش کار: در این مطالعه مداخله‌ای ۷0 زن باردار نخست زا با روش در دسترس انتخاب و بدین صورت که با استفاده از سکه به صورت شیر یا خط هر فردی که بستری گردید به صورت تخصیص تصادفی در یکی از گروه‌های مداخله یا شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله از حضور همراه ودر گروه شاهد هیچ گونه مداخله‌ای استفاده نگردید و تنها اقدامات معمول بخش را دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و اضطراب اشکار و پنهان اشپیل‌برگر بوده است. برای تحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل دو گروهی استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های مطالعه نشان می‌دهد که میانگین متغیر اضطراب آشکار به واسطه‌ی مداخله از 74/51 به 54/34 رسیده که نزدیک به 57% کاهش و میانگین متغیر اضطراب پنهان به‌واسطه‌ی مداخله از 17/49 به 69/39 رسیده که نزدیک به 50% کاهش را نشان داده است است. میانگین تعدیل شده‌ی متغیر اضطراب پس از مداخله از 91/100 به 23/71 رسیده که نزدیک به 60% کاهش را نشان داده است. انجام مداخله منجربه کاهش بسیار معنی‌دار در نمرات اضطراب پنهان و اشکار (001/0 > P) گردید. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های فوق می‌توان نتیجه گرفت که حضور همراه در میزان اضطراب زنان ا اول زا باعث کاهش اضطراب آشکار و پنهان آنها گردیده است. لذا پیشنهاد می‌گردد تسهیلاتی برای مادران باردار در بیمارستان‌ها و زایشگاه‌ها در نظر گرفته شود تا هنگام بستری برای زایمان همراه داشته باشند.