بررسی خصوصیات اکولوژیکی گیاه چای کوهی (.stachys lavandulifolia Vahl) در رویشگاه های مرتعی غرب استان اصفهان

زاگرس مرکزی ایران خاستگاه برخی از گونه­های جنس استاخیس، یکی از بزرگترین جنس­های خانواده نعناعیان (Labiatae)، از جمله گونه­ی چای کوهی(Stachys lavandulifolia Vahl.) می­باشد. گونه­ی چای کوهی گیاهی است به ارتفاع حدود 25 سانتی­متر با ساقه کرکدار و خزی که به گل آذین پشم گونه و الیافی دراز و خوشبو منتهی می­شود. در منابع طب سنتی ایران وجهان، اثرات درمانی متعددی را به این جنس نسبت می­دهند. هدف از این پژوهش مطالعه عوامل بوم شناختی گیاه چای کوهی (Stachys lavandulifolia Vahl.) است تا علاوه بر شناخت خصوصیات اکولوژیکی  این گیاه، در جهت حفظ و بهره برداری از آن گامی برداشته شود. به این منظور مشخصات اقلیمی، فیزیوگرافی، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک گیاه در رویشگاههای آن در منطقه غرب استان اصفهان بررسی شد. نتایج نشان داد که این گونه در مناطق  با بارندگی متوسط سالانه 8/372میلی متر، میانگین متوسط درجه حرارت سالانه 2/10 درجه سانتیگراد، تبخیر سالانه 1955 میلیمتر،  متوسط روزهای یخبندان 142روز و اقلیم نیمه خشک و سرد رویش مناسبی دارد. نتایج بدست آمده از فیزیوگرافی مکان های مرتعی مورد مطالعه نشان داد که این گونه در مکانهایی با  شیبهای متفاوت و  با نوسان زیاد رویش دارد (6 – 23 درصد) و مرتفع­ترین و پست­ترین مناطق مورد مطالعه نیز با اختلاف ارتفاع 6/592 متر قابل تشخیص بودند. خاک رویشگاه چای کوهی دارای بافت سیلتی رسی لومی ، کمی قلیایی، فاقد شوری و از نظر مواد آلی و میزان پتاسیم و کلسیم متوسط می­باشد.