بررسی رابطه‎ی درصد سود تقسیمی و حجم معاملات در شرکت‌های پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران

تصمیم­گیری درباره­ی پرداخت سود و مقدار آن، موضوع حائز اهمیتی در حوزه­ی مالی شرکتی است؛ زیرا در این تصمیم­گیری مقدار پولی که باید به سرمایه­گذاران پرداخت شود و همچنین مقدار پولی که باید برای سرمایه­گذاری مجدد انباشته شود، مشخص می­شود. در یک بازار بدون محدودیت معاملاتی، سرمایه­گذاران عقلایی با نیاز نقدشوندگی، می­توانند بین سود نقدی و فروش سهم خود بدون هزینه انتخاب کنند. در این پژوهش رابطه­ی بین حجم معاملات (با لحاظ کردن سهام شناور آزاد، به‎عنوان معیار نقدشوندگی) با میزان پرداخت سود نقدی (با کنترل مشخصه­های شرکت شامل اندازه، سودآوری و فرصت­های رشد) بررسی شد. نتایج مدل رگرسیون خطی نشان می­دهد، سرمایه­گذاران در بورس اوراق بهادار تهران، عامل نرخ گردش سهام را به‎عنوان متغیری برای توضیح میزان سود تقسیمی در نظر نمی­گیرند. همچنین رابطه­ی اندازه­ی شرکت و فرصت­های رشد با میزان سود تقسیمی تأیید نشد. اما رابطه­ی مثبت و معنادار سودآوری با درصد سود تقسیمی مورد تأیید قرار گرفت. به دیگر سخن، سرمایه­گذاران در بورس اوراق بهادار تهران از سودآوری، به‎عنوان معیاری برای تعیین میزان سود تقسیمی شرکت­ها استفاده می­کنند.