بررسی رابطه یادگیری مشارکتی و انفرادی با میزان مهارتهای اجتماعی دانش آموزان رشته علوم انسانی

تحقیق حاضر با هدف ((بررسی رابطه یادگیری مشارکتی و انفرادی با میزان رشد مهارتهای اجتماعی دانش آموزان سال سوم رشته علوم انسانی شهر ماهدشت(استان البرز)) به روش توصیفی – تحلیلی صورت گرفته است. جامعه آماری در این پژوهش، 479 نفر از دانش آموزان سال سوم رشته علوم انسانی شهر ماهدشت بودند که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای 136 نفر انتخاب کردند. جهت جمع‌آوری داده‌های مربوط به یادگیری مشارکتی از پرسشنامه مقیمی و رمضان(1392)‌، برای یادگیری انفرادی از پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه مهارت اجتماعی از پرسشنامه گرشام و الیوت (1999) استفاده گردید و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 80 /. ، 81/. و 84/. بدست آمد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج آزمون همبستگی پیرسون حاکی از آن است که بین یادگیری مشارکتی و یادگیری انفرادی با میزان رشد مهارت های اجتماعی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. این بدان معنی است که هر چه یادگیری مشارکتی و انفرادی در سطح بالاتری باشد، میزان مهارت های اجتماعی دانش آموزان و متغیرهای آن نیز بالا تر خواهد بود.