بررسی سبک و الگوی مصرف در فراغت ورزشی خانوادگی درون و بیرون شهری (رشت)

هدف از پژوهش حاضر بررسی وضعیت پرداختن به الگوهای ورزشی در تفریحات خانوادگی بود که الگوهای مصرفی براساس درآمد، تعداد اعضا، درون و بیرون شهری و سبک مشارکتی و غیرمشارکتی مورد تحلیل قرار گرفت. روش تحقیق از نوع توصیفی- کیفی استفاده شد. جامعه آماری شامل خانواده‌های شهروند رشت بود که به تفریحات ورزشی خانوادگی در داخل و بیرون شهر می‌پردازند. نمونه آماری به دلیل زمینه و هدف پژوهش به صورت هدفمند و در دسترس شامل 100 خانواده بود. روش تحقیق از نوع توصیفی و کیفی بود. ابزار پژوهش به صورت مصاحبه بر اساس سؤالات طراحی شده (15 سوال باز پاسخ) و سپس تنظیم اطلاعات دریافتی در چک لیست‌ها بود. برای تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین زمان فراغت ورزشی خانوادگی 33/37 ساعت در ماه می‌باشد، خانواده‌های با جمعیت متوسط (4 یا 5 نفر) و سطح در آمد 3-5 میلیون بیش‌ترین تفریح ورزشی را دارند، فراغت ورزشی خانوادگی بیشتر به صورت سبک غیرمشارکتی می‌باشد (19/86)، الگوهای والیبال و کوهنوردی بیش‌ترین زمان خانوادگی در بین الگوهای دیگر داشتند (6/2 و 5/8). تفریحات درون شهری بیشتر از برون شهری بود. به صورت تقریبی با افزایش تعداد اعضای خانواده و سطح درآمد تفریحات درون شهری کاهش و برون شهری افزایش داشت و به عکس. به نظر می‌رسد جذابیت الگوهای تفریحی ورزشی، ماهیتاً گروهی انجام دادن آن‌ها، سطح درآمد و تعداد اعضای خانواده، پیدا کردن خانواده‌های هم وزن، امکانات و وضعیت دسترسی به آن‌ها عوامل اصلی تعیین‌کننده زمان خانوادگی در پرداختن به فراغت ورزشی باشد.