بررسی فراوانی اینتگرون های کلاس 1، 2، 3 در سویه های سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از نمونه‌های بالینی به روش واکنش زنجیره‌ای پلی مرازی

زمینه و هدف: حضور اینتگرون های کلاس 2،1 و 3 در جدایه های سالمونلا تیفی موریوم با مقاومت چند دارویی، نگرانی‌های فراوانی را در کلینیک ایجاد کرده است. با توجه به اینکه انواع ژن‌های کد کننده مقاومت دارویی بر روی اینتگرون ها قرار گرفته و از طرفی اینتگرون ها قابلیت انتشار سریع دارند، شناسایی جدایه های حاوی اینتگرون ها می‌تواند اطلاعات مفیدی در خصوص میزان و توسعه مقاومت ارائه کند. هدف این مطالعه بررسی مولکولی کلاس های 2،1 و 3 اینتگرون به عنوان مهم‌ترین کلاس های اینتگرون در گونه های سالمونلا تیفی موریوم جدا شده از بیماران با روش Multiplex PCR می‌باشد. روش بررسی: در این پژوهش، 891 نمونه از بیماران مبتلا به اسهال و استفراغ حاد گرفته و با استفاده از روش کشت، آزمون استاندارد بیوشیمیایی و PCR سویه های سالمونلا تیفی موریوم شناسایی شد. آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی جدایه ها بر روی محیط مولر هینتون آگار و بر اساس استاندارد CLSI انجام گرفت. پس از استخراج DNA حضور اینتگرون های کلاس 2،1 و 3 توسط تکنیک Multiplex PCR بررسی شد. یافته‌ها: از مجموع 891 نمونه، 48 سویه به عنوان سالمونلا تیفی موریوم شناخته شدند. از این 48 سویه، 46 سویه (8/95%) واجد ژن intI، 2 سویه (1/4%) واجد ژن intII، 18 سویه (5/37%) واجد ژن intIII بودند. نتایج آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که بیشترین میزان حساسیت به آنتی بیوتیک سفوتاکسیم بود. جدایه های واجد اینتگرون دارای مقاومت به جنتامایسین، آمپی‌سیلین، تتراسایکلین، کوآموکسی کلاو و تری متوپریم بودند. نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر شاهد شیوع بالای کلاس های 2،1 و 3 اینتگرون در مقایسه با مطالعات دیگران بودیم که احتمالاً می‌تواند به دلیل تفاوت در رعایت بهداشت و همچنین مصرف بی‌رویه آنتی بیوتیک باشد. اعمال راهکارهای مناسب کنترل عفونت و درمان در مراکز درمانی مورد مطالعه برای جلوگیری از انتشار بیشتر آن ‌ها ضروری به نظر می رسد.