بررسی مقایسه‌ای اثربخشی روش‌های تدریس بدیعه‌پردازی و حل‌مسئله بر خلاقیت و رضایت دانش‌آموزان ششم دبستان از تدریس در درس مطالعات اجتماعی

. هدف: این پژوهش با هدف بررسی مقایسه‌ای اثربخشی روش‌های تدریس بدیعه‌پردازی و حل‌مسئله بر خلاقیت و رضایت دانش‌آموزان ششم دبستان از تدریس در درس مطالعات اجتماعی انجام گرفت. روش‌پژوهش: در این پژوهش از روش نیمه‌آزمایشی با دو گروه تدریس متفاوت استفاده شد. طرح مورد نظر در مورد 3 درس مطالعات اجتماعی پایه‌ی ششم در 12 جلسه برای هرگروه اجرا شده‌است. جامعه‌ی آماری شامل مدارس دوره‌ی دوم ابتدایی ناحیه 2 شهرکرد در نیمسال اول سال‌تحصیلی 95-1394 بوده‌است. جامعه‌ی مورد نظر شامل 8 مدرسه بود که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای یک مدرسه انتخاب و دو کلاس ششم آن بصورت تصادفی به دو روش تدریس بدیعه‌پردازی و حل‌مسئله مورد آموزش قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به خلاقیت از فرم الف پرسشنامه تورنس و برای رضایت دانش‌آموزان از تدریس، از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری و تحلیل کواریانس تک‌متغیری با نرم افزار SPSS صورت گرفت. یافته‌ها: داده‌های این پژوهش نشان دادکه روش تدریس بدیعه پردازی با سطح 95/ 0 اطمینان از روش تدریس حل‌مسئله در در بهبود خلاقیت دانش‌آموزان موثرتر بوده است. همچنین روش بدیعه‌پردازی با سطح اطمینان 95/0 از روش تدریس حل‌مسئله در افزایش رضایت دانش‌آموزان از تدریس موثرتر بود. نتیجه‌گیری: روش تدریس بدیعه‌پردازی به دلیل ساختار بهتری که برای تدریس درس مطالعات اجتماعی دارد تاثیر بیشتری در بهبود خلاقیت و رضایت از تدریس در بین دانش آموزان داشته است.