بررسی مقدماتی تجربیات بزرگسالان مبتلا به لکنت از گروه‌های حمایتی با هدف دستیابی به یک الگوی بومی

هدف در راستای اهمیت مستندسازی اثرات مداخلات درمانی در حیطة اختلال لکنت، این نکته اهمیت دارد که تأثیرات مشارکت در گروه‌های حمایتی مشخص شود؛ بنابراین، با توجه به ضرورت ثبت اطلاعات مرتبط با عوامل مؤثر بر درمان براساس گفتاردرمانی مبتنی بر شواهد، هدف مطالعة حاضر گردآوری اطلاعات جامعی در مورد تجربیات بزرگسالان دچار لکنت از گروه‌های حمایتی در کشور ایران و دستیابی به یک الگوی بومی است. روش بررسی در این مطالعة مقطعی-توصیفی، 60 فرد بزرگسال مبتلا به لکنت (37 مرد و 23 زن با میانگین سنی 26 سال) که عضو انجمن‌های لکنت در ایران بودند، به پرسشنامه‌ای که طی مراحل مختلفی تهیه شده بود، پاسخ دادند. روش نمونه‌گیری به‌صورت غیراحتمالی و دردسترس بود. درنهایت، تجزیه و تحلیل داده‌ها با نسخة 22 نرم‌افزار SPSS و با استفاده ازآماره‌های توصیفی انجام گرفت. یافته‌ها پاسخ‌دهندگان، برای ملاقات با افراد دیگری که مبتلا به لکنت بودند، برای اولین‌بار در گروه حمایتی شرکت کرده بودند و معمولاً به‌دلیل گسترش روابط و نیز تمرین شیوه‌های درمانی، به حضور خود ادامه داده بودند. علاوه‌براین، گزارش شده است که مشارکت پاسخ‌دهندگان در گروه حمایتی، در نظر و طرزفکر آنها دربارة آسیب‌شناسان گفتار و زبان تأثیر مثبت داشته و در بسیاری از موارد تمایل آنها را برای پیگیری درمان افزایش داده است. نتیجه‌گیری براساس یافته‌های این مطالعه، افراد مبتلا به لکنت معتقدند که از مشارکت در گروه حمایتی، تجربیات مفیدی در زمینه‌های مختلف کسب کرده‌اند.