بررسی نقش پارک ها و فضای سبز در آب و هوای شهر تهران

همۀ انسان‌ها با محیط اطراف خود در ارتباط هستند و به شکلی از محیط، تأثیر می‌گیرند یا بر آن اثر می‌گذارند. از جمله محیط‌های تأثیرگذار بر رفتار و روان انسان، پارک‌های شهری و فضای سبز حومه هستند که محل‌ گذراندن اوقات فراغت برای عدّۀ زیادی از شهرنشینان محسوب می‌شوند. فضای سبز شهرها «ریه‌های تنفّسی» شهرنشینان به شمار می‌آیند؛ به همین دلیل، نبودن آن به معنای وجودنداشتن سلامتی و تندرستی در شهرها است. بنابراین در این پژوهش، تفاوت‌های دمایی و رطوبتی بین پارک‌ها و خیابان‌های منتخب در شهر تهران و همچنین میزان همبستگی بین این دو عنصر، مطالعه و بررسی شده است. داده‌ها در این پژوهش به صورت میدانی در یک بازۀ زمانی از 30 فروردین تا 17 خرداد 1392 جمعاً به مدّت 15 روز و در پنج مقطع زمانی، انتخاب و جمع‌آوری شدند. در تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری فاصلۀ اطمینان برای تفاوت میانگین دو جامعه از نوع آمارۀ آزمون t با درجۀ آزادی و میانگین موزون واریانس‌های دو نمونه با فاصلۀ اطمینان 98% استفاده شد. همچنین بررسی میزان همبستگی بین دما و رطوبت در پارک‌ها و خیابان‌ها با روش پیرسون انجام شد. نتایجی که از این روش به دست آمد نشان داد که از لحاظ دمایی و رطوبتی بین بعضی از پارک‌ها و خیابان‌ها اختلاف معنی‌داری وجود دارد که اوج این تفاوت از لحاظ رطوبتی در اوایل صبح و از لحاظ دمایی در اوایل ظهر مشاهده شد. نتایجی که از مطالعۀ همبستگی بین دما و رطوبت در پارک‌ها و خیابان‌ها به دست آمد نشان داد که همبستگی بین دما و رطوبت در خیابان‌ها، چندان به مقیاس زمانی وابسته نیست و در همۀ خیابان‌های منتخب، یک همبستگی از نوع منفی مشاهده شد؛ در حالی که همبستگی بین دما و رطوبت در پارک‌ها، به مقیاس زمانی، وابسته بود؛ به طوری که کمترین میزان همبستگی در اوایل صبح و بیشترین میزان همبستگی در اواخر ظهر مشاهده شد.