تأثیر آموزش مثبت اندیشی بر ادراک شایستگی و مهارت‌های اجتماعی کودکان بی‌‌سرپرست و بدسرپرست

زمینه و هدف: ازآنجایی‌که مثبت‌اندیشی بر بسیاری از جوانب زندگی افراد تأثیر عمده­ای دارد، هدف از اجرای این پژوهش بررسی تأثیر آموزش مثبت‌اندیشی بر ادراک شایستگی و مهارت‌های اجتماعی کودکان بی‌سرپرست و بد‌سرپرست 10 تا 12 ساله بود. روش: روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی و طرح تک‌گروهی با پیش ­آزمون و پس­آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان دختر بی‌سرپرست و بدسرپرست 10 تا 12 سال شهر رشت در سال 1395 بود که از بین آنها 10 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مهارت‌های اجتماعی فرم معلم (گرشام و الیوت، 1990) و پرسشنامه ادراک شایستگی کودکان (هارتر، 1982) بود. مثبت‌اندیشی به صورت 14 جلسه 90 دقیقه‌ای به گروه نمونه آموزش داده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از ضریب d کوهن و ضریب g هدگس بررسی شد.  یافته‌ها:  نتایج یافته ­ها نشان داد که آموزش مثبت‌اندیشی توانسته است ادراک شایستگی و مهارت‌های اجتماعی کودکان را افزایش دهد و افراد مورد مطالعه شرکت ­کننده در آزمایش در پس­ آزمون به‌طور معناداری، ادراک شایستگی و مهارت‌های اجتماعی بیشتری داشتند  (0/05 > p). نتیجه‌گیری: در مجموع، نتایج به‌دست‌آمده از این پژوهش، سودمندی و تأثیر آموزش مثبت‌اندیشی در افزایش ادراک شایستگی و مهارت‌های اجتماعی کودکان را تأیید می‌کند.