تأثیر آموزش والدگری مثبت مبتنی بر روی آورد ساندرز بر شادزیستی و تعارض والد- فرزندی دانش آموزان

زمینه و هدف: از آنجایی­که سیک والدگری والدین بر بسیاری از جوانب زندگی فرزندانشان تأثیر عمده­ای دارد، این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش والدگری مثبت مبتنی بر روی­ آورد ساندرز بر افزایش شادزیستی و کاهش تعارض والد- فرزندی دانش ­آموزان صورت گرفت. روش: روش پژوهش از نوع نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون- پس ­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ آماری شامل تمامی دانش ­آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهر شیراز در سال تحصیلی 96-1395 بود که از بین آنها با استفاده از روش نمونه­ گیری چندمرحله­ای تعداد 30  نفر از مادرانی که فرزندان شان نمره پایینی در شادزیستی و نمره بالایی در تعارض والد- فرزندی داشتند، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند. ابزار گردآوری داده ­ها شامل پرسشنامه‌ شادزیستی آکسفورد آرگیل و لو (1990) و تعارض والد- فرزندی اشتروس (1996) بود. روش والدگری مثبت در 8 جلسه 2 ساعته به گروه آزمایش آموزش داده شد. تحلیل داده ­ها با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که آموزش والدگری مثبت مبتنی بر روی­آورد ساندرز بر افزایش شادزیستی و کاهش تعارض والد- فرزندی دانش­آموزان تأثیر معنی­داری دارد (0/05P<).  نتیجه­ گیری: در مجموع نتایج به دست آمده از این پژوهش، سودمندی آموزش والدگری مثبت را به دلیل نقشی که در سلامت و شاد­زیستی و کاهش تعارض والد- فرزندی بر عهده دارد مورد تأیید و تأکید قرار می­دهد.