تأثیر اقدامات محمدرضا شاه در حوزه ارتش بر وقوع انقلاب اسلامی ایران

بررسی علل انقلاب‌ها، همواره یکی از جذاب‌ترین موضوعات علوم سیاسی و جامعه شناسی بوده و می‌باشد. تاکنون در خصوص علل انقلاب اسلامی ایران، دیدگاه‌های مختلفی مطرح شده است. آنچه در این پژوهش مورد کند و کاو قرار می‌گیرد، ارتباطات مستقیم و غیر مستقیم ارتش و شخص محمدرضا پهلوی، بین  سال‌های 1332 تا 1357 و تأثیراتی است که در این دوران ارتش ایران از اقدامات و تصمیمات شاه می‌پذیرد. در تحقیق حاضر به عملکردها و ضعف‌های ارتش ایران، از حیث سازماندهی، ساختار، سلسله مراتب تصمیم گیری، انگیزه‌ها و سایر موارد مربوطه و ارتباط متقابل آنها با تصمیمات و سیاست‌های اتخاذی شاه، با بهره گیری از نظریه راسل در مورد رابطه عدم وفاداری نیروهای مسلح و وقوع انقلاب‌ها، پرداخته شده است. یافته‌های پژوهش، گویای این مطلب است که قطع وفاداری ارتش به حکومت و پیوستن آن به انقلابیون، نقش مهمی در پیروزی انقلاب اسلامی داشته است.