تأثیر بازآموزی اِسنادی بر خوشبینی و بدبینی دانش‌آموزان دوره ابتدایی شهر اهواز

چکیده زمینه و هدف: امروزه خوش‌بینی به سبب تأثیر بر بهداشت روانی و سلامت جسمانی از اهمیت زیادی برخوردار است. یافتن روش‌های علمی و کاربردی برای افزایش خوش‌بینی و کم کردن بدبینی از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر بازآموزی اِسنادی بر خوش‌بینی و بدبینی دانش‌آموزان دوره ابتدایی شهر اهواز انجام شد. بازآموزی اِسنادی به عنوان متغیر مستقل و خوش‌بینی و بدبینی به عنوان متغیر وابسته بودند. روش بررسی: این مطالعه آزمایشی بر روی 54 نفر از دانش‌آموزان کلاس ششم ابتدایی شهر اهواز انجام گرفت که به روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب و به دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. گروه آزمایشی در معرض بازآموزی اِسنادی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سبک‌های اِسنادی کودکان (CASQ) بود. از گروه‌های آزمایشی و گواه، پیش‌آزمون‌های سبک‌های اِسنادی گرفته شد، سپس به گروه آزمایشی بازآموزی اِسنادی آموزش داده شد، ولی به گروه گواه هیچ آموزشی ارایه نشد. پس از اتمام دوره آموزش از هر دو گروه آزمایشی و گواه پس‌آزمون خوش‌بینی و بدبینی گرفته شد. داده‌های جمع‌آوری شده با آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل کواریانس انجام شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بازآموزی اِسنادی (به عنوان متغیر مستقل)، تأثیر بسزایی در متغیرهای وابسته داشته است. یعنی، باعث افزایش خوش‌بینی به گونه معنی‌داری(001/0 >p) و کاهش بدبینی به صورت معنی‌داری(001/0>p) شده است. نتیجه‌گیری: از طریق بازآموزی اسنادی، خوش‌بینی افزایش می‌یابد و بدبینی کاهش پیدا می‌کند که می‌تواند منجر به پیشگیری از بعضی از بیماری‌ها مثل بیماری‌های افسردگی و پارانوئیا و بیماری‌های سایکوسوماتیک در افراد ‌شود. واژه‌های کلیدی: بازآموزی اِسنادی، خوش‌بینی، بدبینی، سلامت روانی، دانش‌آموزان ابتدایی